Μεταγνώσεις

«Ηταν οι καλύτερες μέρες, ήταν οι χειρότερες μέρες, ήταν τα χρόνια της σοφίας, ήταν τα χρόνια της άνοιας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της ολιγοπιστίας, η εποχή του Φωτός και η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας και ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπρος μας τα πάντα, είχαμε μπρος μας το τίποτε, πηγαίναμε όλοι στον Παράδεισο, πηγαίναμε όλοι στο αντίθετό του»
Ch Dickens, A Tale of Two Cities

«Εσύ κι εγώ Ζόιντ, είμαστε σαν τον Μπιγκ Φουτ. Οι καιροί περνούν, εμείς ποτέ δεν αλλάζουμε…»
Τ Πύντσον, Vineland

«Οι άνθρωποι κάνουν την ίδια τους την Ιστορία, δεν την κάνουν όμως κάτω από ελεύθερες συνθήκες, που διάλεξαν μόνοι τους, μα κάτω από συνθήκες που βρέθηκαν άμεσα, που δόθηκαν και κληρονομήθηκαν από το παρελθόν.»
K Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

«Αυτοί που ελέγχουν το Μικροσκοπικό, ελέγχουν τον κόσμο»
Τ Πύντσον,
Mason & Dixon

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Ποιος βγαίνει κερδισμένος από την κρίση;

Βγαίνουν κάποιοι κερδισμένοι από την οικονομική καπιταλιστική κρίση; Και βέβαια βγαίνουν. Η πρόσφατη «ανατριχιαστική» αξίωση των 11 κερδοφόρων πολυεθνικών για εργαζόμενους δούλους, με μισθούς 300 ευρώ, προκειμένου, όπως ισχυρίζονται, να επενδύσουν είναι ένα απλό δείγμα. Και η απόδειξη για το πόσο κερδισμένες θα βγουν έρχεται από τη Μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, εκεί όπου ξεκίνησε η κρίση. Οπως αναφέρει δημοσίευμα της ηλεκτρονικής σελίδας enet.gr, αναλυτές μεγάλων χρηματοοικονομικών οίκων ανακαλύπτουν ότι την τελευταία 4ετία τα εταιρικά κέρδη έχουν εκτοξευτεί, αλλά οι επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν και μειώνουν τους μισθούς.

Το πόσο έχουν εκτοξευτεί τα εταιρικά κέρδη σε επίπεδα ρεκόρ όταν τα εργατικά εισοδήματα υποχωρούν συνεχώς είναι ενδεικτικό από τα στοιχεία που παραθέτουν οι αναλυτές και αναφέρουν ότι: «Τα εταιρικά κέρδη στις ΗΠΑ ως ποσοστό του συνολικού εθνικού εισοδήματος ανήλθαν στο 14,2% το γ' τρίμηνο του 2012, το υψηλότερο μερίδιο που έχει καταγραφεί ποτέ από το 1950. Τα εταιρικά κέρδη έχουν αυξηθεί κατά 20,1% σε ετήσια βάση από το τέλος του 2008, αλλά το διαθέσιμο ενισχύθηκε μόλις 1,45% σε ετήσια βάση κατά την ίδια περίοδο (προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό). Την ίδια ώρα το ποσοστό του εισοδήματος που πήγε στους εργαζόμενους υποχωρεί στο 61,7%, κοντά στα χαμηλότερα επίπεδα από το 1966».

Αλλος αναλυτής αποκαλύπτει, την ίδια στιγμή, ότι «παρά την αναιμική ανάπτυξη τα εταιρικά κέρδη εκτοξεύτηκαν, κυρίως λόγω της δραματικής μείωσης θέσεων εργασίας και τις μειώσεις μισθών που σε συνδυασμό με την εντατικοποίηση της εργασίας κράτησαν ψηλά την παραγωγικότητα και τα εταιρικά κέρδη ως ποσοστό του παραγόμενου προϊόντος» και συμπληρώνει: «Δεν έχει υπάρξει τέτοια περίοδος από τη δεκαετία του '50 που αυτή η τάση ήταν τόσο έντονη».

Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο αναλυτής δηλώνει ότι την ώρα που ο Αμερικανός εργαζόμενος βιώνει σκληρά στο πετσί του την κρίση οι εταιρείες κάνουν πάρτι. Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία η τρικομματική συγκυβέρνηση ευαγγελίζεται ότι παλεύει να πετύχει. 

Ανάπτυξη με ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων για το ποια θα πετύχει να έχει την πιο φτηνή εργατική δύναμη για να αυξήσει την κερδοφορία της. Ανάπτυξη από την οποία το μόνο που έχουν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι είναι ένα ξεροκόμματο, για το οποίο μάλιστα θα παρακαλάνε.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου