«Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το σπίτι μου, αναγκάστηκα να φιλοξενηθώ από φίλους για αρκετό καιρό, μέχρι που δεν μπορούσα διαφορετικά παρά να βγω στο δρόμο κάποια στιγμή, και αυτό να γίνει πέρσι το καλοκαίρι»
«Με λένε Μαρία, είμαι 47, είμαι εδώ και χρόνια σε διάσταση, έχω δυο παιδιά, η κόρη μυ είναι στα 28 παντρεμένη με 2 παιδιά, ο γιος μου είναι 21 και σπουδάζει εκτός Αθηνών. Εργάζομαι σε μια ιδιωτική εταιρία, η οποία πάει δεν πάει, μένω με ενοίκιο..»
«Είμαι έγγαμη, 55 ετών, και έχω 2 ενήλικα παιδιά. Έχω βγάλει το δημοτικό και είμαι άνεργη λόγω της κρίσης»
«Είμαι γυναίκα διαζευγμένη, 65 ετών. Ζω μαζί με το ανάπηρο παιδί μου και είμαι συνταξιούχος του ΟΓΑ»
«Είμαι χήρα με ένα παιδί το οποίο έχει παντρευτεί. Γεννήθηκα το 1946 και είμαι συνταξιούχος. Πριν εργαζόμουν σε μεγάλη εταιρία ως καθαρίστρια»
«Είμαι 60 χρονών, είμαι άστεγος πό πέρσι το καλοκαίρι […]. Στον ξενώνα βρέθηκα, μπήκα μέσα στις αρχές του Νοέμβρη και φιλοξενούμαι…»
«Είμαι κάποιος που έχει επηρεαστεί εξ ολοκλήρου από την κρίση, χωρίς να φταίω. Είμαι 64 χρονών και περιμένω τον πρόωρο θάνατο. Τί εννοώ πρόωρο θάνατο; Τη σύνταξη.»
«Τώρα, σαν Ελλάδα, τα χειρότερα που μπορεί να προκύψουν… το να χρεοκοπήσουμε, για μένα δεν αλλάζει κάτι. Δηλαδή, αν μπουν νέα μέτρα εκ των πραγμάτων η δουλειά μου θα κλείσει. Άρα θα μείνω χωρίς δουλειά. Και να χρεοκοπήσουμε πάλι η δουλειά μου θα κλείσει. Πάλι χωρίς δουλειά θα μείνω»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου