To κάτουρο, ο έμετος και το στυλ

«Αντικείμενα, δανεισμένα από τα πιο ελεεινά πλαίσια, βρήκαν μια θέση στα σύνολα punk: αλυσίδες από καζανάκια τυλίχτηκαν χαριτωμένα γύρω από στήθη χωμένα σε πλαστικά κιβώτια. Οι παραμάνες ξέφυγαν από την οικιακή τους «χρησιμότητα» και φορέθηκαν σαν θλιβερά στολίδια, περασμένες στο αυτί, στο μάγουλο ή στο χείλι. Φτηνά υλικά (PUC, πλαστικό, λουρέξ) σε χυδαία σχέδια και άτακτα χρώματα, που από καιρό είχαν απορριφθεί από τη βιομηχανία υψηλής μόδας σαν τελείως κακόγουστα διασώθηκαν και μετατράπηκαν σε ρούχα (στενά σωληνωτά παντελόνια, κοινές μίνι φούστες) που από μόνες τους σχολίαζαν συνειδητά τις έννοιες του μοντέρνου και του γούστου»

40 σχεδόν χρόνια αργότερα, η βιομηχανία της μόδας, έχοντας ήδη ανοίξει προ πολλού τις αγκάλες της την «ανατρεπτική» αισθητική αυτή, διοργανώνει ειδική έκθεση το Costume Institute at the Metropolitan Museum of Art in New York για τη συνεισφορά του punk στη μόδα.

Αν και οι punks κατάφερναν να εκφράζουν την παρέκκλιση τους με έναν ταιριαστό προλεταριακό τρόπο, γι’ αυτούς που ξέρανε ή έβλεπαν τα πράγματα από τα «μέσα», όλα αυτά είναι εγγενή χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής κραιπάλης και ήταν πάντα παρόντα. Οι έχοντες, όταν θέλουν να ξεχωρίσουν, δανείζονται από παντού. Ακόμη κι από σκουπιδότοπους.

«Είναι σικ να ντύνεται κανείς με κουρέλια φτιαγμένα από ακριβούς ράφτες κι όλες οι αδερφές τριγυρνάνε έξαλλα στολισμένες σα λατέρνες. Κουστούμια Bowery, που φάινονται λεκιασμένα από κάτουρα κι έμετο κι όμως, αν τα δεις από κοντά, σου βγαίνουν περίπλοκα κεντήματα από λεπτή χρυσή κλωστή. Υπάρχουν ρούχα αλητών από το καλύτερο λινό, κουστούμια ξεπεσμένων ευγενών, τσόχινα καπέλα όμοια μ’ αυτά των γερο-πρεζάκηδων, φανταχτερά φτηνά νταβατζίδικα ρούχα, που τελικά βγαίνουν όχι και τόσο φτηνά. Το κραυγαλέο τους βασίζεται σε μια παμπόνηρη αρμονία χρωμάτων, που μονάχα τα καλύτερα poor boy μαγαζιά μπορούν να δώσουν…Έτσι, τα πράγματα αποκτούν διπλή υπόσταση και πολλοί το τραβάν μακρύτερα – τους δίνουν μέχρι έξι»

έγραφε το 1969 ο WS Burroughs

Πηγή: Τα αποσπάσματα από Dick Hebdige "Υποκουλτούρα - το Νόημα του Στυλ", Εκδ. Γνώση 1985