Ο Αλ.Τσίπρας σε συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής», καθόρισε πως το δίλημμα που μπαίνει μπροστά στο λαό είναι «Δεξιά - Αριστερά», επομένως πρέπει στο πολιτικό επίπεδο να επιλέξει ανάμεσα σ' αυτές τις δυνάμεις. Καλεί δε το λαό να μετατρέψει την «κοινωνική πόλωση» σε «πολιτική πόλωση» και να κάνει τη «δημοκρατική ανατροπή» αναδεικνύοντας την «κυβέρνηση της αριστεράς».
Στο «Σχέδιο Θέσεων» του ΣΥΡΙΖΑ για το συνέδριό του αναφέρουν επίσης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θέτει ευθέως θέμα δημοκρατικής ανατροπής της και διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία ως απαραίτητη προϋπόθεση για να σταματήσει η λεηλασία των εργαζομένων και η καταστροφή της χώρας. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε μια κυβέρνηση της Αριστεράς να πετύχει τους στόχους της. Αυτές οι προϋποθέσεις είναι, υπογραμμίζουμε, η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των ανέργων, των μεσαίων στρωμάτων και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της αγροτικής παραγωγής, της νεολαίας, των καταπιεσμένων κοινωνικών κατηγοριών, των δυνάμεων της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού. Είναι η δημιουργία ενός ισχυρού μαζικού κινήματος με αντινεοφιλελεύθερη οπτική και στόχευση και η επέκταση και η εμβάθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι η διαμόρφωση ενός ρωμαλέου ενωτικού πολιτικού κινήματος ανατροπής του υπάρχοντος κομματικού και πολιτικού συστήματος».
Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας την άποψη της μετατροπής της «κοινωνικής πόλωσης» σε «πολιτική πόλωση» εννοεί τη μετατροπή της αντίθεσης των λαϊκών δυνάμεων στην κυβερνητική πολιτική σε πολιτική επιλογή ανάδειξης της κυβέρνησης της αριστεράς με βασική δύναμη και μοχλό το ΣΥΡΙΖΑ. Καλεί δε για την επίτευξη αυτού του στόχου σε συμμαχία των λαϊκών δυνάμεων και τη δημιουργία από τη συμμαχία αυτή ενός ισχυρού κινήματος, που να πάρει και πολιτικά χαρακτηριστικά (πολιτικό κίνημα), αλλά με στόχευση, την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και την ανάδειξη της κυβέρνησης της αριστεράς, δίνοντας σ' αυτό το κίνημα «αντινεοφιλελεύθερη στόχευση».
Ο ΣΥΡΙΖΑ επομένως καλεί σε ανατροπή, αλλά μιας μορφής διαχείρισης του καπιταλισμού με ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης, εστιάζοντας τις αιτίες της κρίσης, επομένως και των βάρβαρων συνεπειών της στην εργατική τάξη, στο λαό, όχι στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά στη διαχείρισή της. Επικίνδυνη προπαγάνδα, γιατί δεν είναι ανατροπή, πολύ περισσότερο σε όφελος του λαού.
Τα ζητήματα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ με το δίλημμα σε πολιτικό επίπεδο και στην πολιτική στόχευση του λαϊκού κινήματος, δεν είναι καινούργια ως προς τη σύλληψή τους. Από τη μεταπολίτευση μέχρι και την τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2009, το δίλημμα «Δεξιά - δημοκρατικές δυνάμεις» που έθετε το ΠΑΣΟΚ, ή διαφορετικά «ΠΑΣΟΚ - Δεξιά», τον ίδιο σκοπό υπηρετούσε. Τον εγκλωβισμό των λαϊκών δυνάμεων στο συγκεκριμένο δίπολο «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ», εκβιάζοντας τις λαϊκές συνειδήσεις προκειμένου να τις εγκλωβίζει στους δύο πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος, με το ΠΑΣΟΚ, ως σοσιαλδημοκρατία, να έχει το ρόλο και την ικανότητα χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων στο σύστημα.
Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και οι τεράστιες δυσκολίες διαχείρισής της σε όφελος του κεφαλαίου από το 2009 ακόμη, δηλαδή το γεγονός ότι έχουν επιβληθεί τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα από το αστικό πολιτικό σύστημα δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία του, όπως είχε διαμορφωθεί μετά τη μεταπολίτευση. Ηδη έχει δρομολογηθεί η αναμόρφωσή του, αλλά η τελική του μορφή του δεν έχει ολοκληρωθεί και οι διεργασίες εντείνονται.
Oι αστοί ποντάρουν στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όταν τους χρειαστεί από τη θέση της κυβέρνησης, με δεδομένη την καταβαράθρωση της σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Η σοσιαλδημοκρατία είχε την ικανότητα να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα. Τώρα τέτοιες εξετάσεις δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στους αστούς. Οταν ανάγει τις αιτίες της κρίσης στην πολιτική διαχείρισής της, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές, καλώντας το λαό να αναδείξει μια άλλη κυβέρνηση για άλλη διαχείριση της κρίσης και της καπιταλιστικής οικονομίας, ήδη έχει ενταχθεί στο αστικό πολιτικό σύστημα, αναλαμβάνοντας να γίνει ο άλλος πόλος του, ή ο βασικός του μοχλός. Μόνο που το παλιό κάλπικο δίλημμα, σήμερα το επαναφέρει με άλλη ονομασία, «Δεξιά - Αριστερά». Η ταξική ουσία ποια είναι; Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για πολιτική εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη με κέντρο την επιχειρηματικότητα, δηλαδή τα μονοπώλια. Δεν τα αμφισβητεί, όπως δεν αμφισβητεί την εξουσία τους, την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αναζητά και σε άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία κλπ) συμμάχους. Επομένως είναι με τους κεφαλαιοκράτες. Στη δική τους ανάπτυξη εγκλωβίζει το λαό, με φρούδες ελπίδες ότι απ' αυτήν θα ανακουφιστεί. Να γιατί είναι επικίνδυνο το κάλεσμά του για κοινωνική συμμαχία εργατών, μεσαίων στρωμάτων αγροτών κλπ με αντινεοφιλελεύθερο περιεχόμενο. Επειδή ακριβώς αυτό το περιεχόμενο, το οποίο απέχει ακόμη και απ' αυτό της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή είναι η πολιτική διαχείρισης του Ομπάμα, όπως οι ίδιοι λένε, είναι εχθρικό για το λαό. Να γιατί μόνον η αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη είναι διέξοδος για το λαό. Να γιατί χρειάζεται λαϊκή συμμαχία κόντρα στα μονοπώλια και όχι στα παραδοσιακά τους κόμματα. Οχι αλλαγή κυβέρνησης, αλλά εργατική, λαϊκή εξουσία.
Πηγή: Ριζοσπάστης
Στο «Σχέδιο Θέσεων» του ΣΥΡΙΖΑ για το συνέδριό του αναφέρουν επίσης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θέτει ευθέως θέμα δημοκρατικής ανατροπής της και διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία ως απαραίτητη προϋπόθεση για να σταματήσει η λεηλασία των εργαζομένων και η καταστροφή της χώρας. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε μια κυβέρνηση της Αριστεράς να πετύχει τους στόχους της. Αυτές οι προϋποθέσεις είναι, υπογραμμίζουμε, η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των ανέργων, των μεσαίων στρωμάτων και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της αγροτικής παραγωγής, της νεολαίας, των καταπιεσμένων κοινωνικών κατηγοριών, των δυνάμεων της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού. Είναι η δημιουργία ενός ισχυρού μαζικού κινήματος με αντινεοφιλελεύθερη οπτική και στόχευση και η επέκταση και η εμβάθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι η διαμόρφωση ενός ρωμαλέου ενωτικού πολιτικού κινήματος ανατροπής του υπάρχοντος κομματικού και πολιτικού συστήματος».
Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας την άποψη της μετατροπής της «κοινωνικής πόλωσης» σε «πολιτική πόλωση» εννοεί τη μετατροπή της αντίθεσης των λαϊκών δυνάμεων στην κυβερνητική πολιτική σε πολιτική επιλογή ανάδειξης της κυβέρνησης της αριστεράς με βασική δύναμη και μοχλό το ΣΥΡΙΖΑ. Καλεί δε για την επίτευξη αυτού του στόχου σε συμμαχία των λαϊκών δυνάμεων και τη δημιουργία από τη συμμαχία αυτή ενός ισχυρού κινήματος, που να πάρει και πολιτικά χαρακτηριστικά (πολιτικό κίνημα), αλλά με στόχευση, την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και την ανάδειξη της κυβέρνησης της αριστεράς, δίνοντας σ' αυτό το κίνημα «αντινεοφιλελεύθερη στόχευση».
Ο ΣΥΡΙΖΑ επομένως καλεί σε ανατροπή, αλλά μιας μορφής διαχείρισης του καπιταλισμού με ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης, εστιάζοντας τις αιτίες της κρίσης, επομένως και των βάρβαρων συνεπειών της στην εργατική τάξη, στο λαό, όχι στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά στη διαχείρισή της. Επικίνδυνη προπαγάνδα, γιατί δεν είναι ανατροπή, πολύ περισσότερο σε όφελος του λαού.
Τα ζητήματα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ με το δίλημμα σε πολιτικό επίπεδο και στην πολιτική στόχευση του λαϊκού κινήματος, δεν είναι καινούργια ως προς τη σύλληψή τους. Από τη μεταπολίτευση μέχρι και την τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2009, το δίλημμα «Δεξιά - δημοκρατικές δυνάμεις» που έθετε το ΠΑΣΟΚ, ή διαφορετικά «ΠΑΣΟΚ - Δεξιά», τον ίδιο σκοπό υπηρετούσε. Τον εγκλωβισμό των λαϊκών δυνάμεων στο συγκεκριμένο δίπολο «ΝΔ - ΠΑΣΟΚ», εκβιάζοντας τις λαϊκές συνειδήσεις προκειμένου να τις εγκλωβίζει στους δύο πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος, με το ΠΑΣΟΚ, ως σοσιαλδημοκρατία, να έχει το ρόλο και την ικανότητα χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων στο σύστημα.
Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και οι τεράστιες δυσκολίες διαχείρισής της σε όφελος του κεφαλαίου από το 2009 ακόμη, δηλαδή το γεγονός ότι έχουν επιβληθεί τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα από το αστικό πολιτικό σύστημα δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία του, όπως είχε διαμορφωθεί μετά τη μεταπολίτευση. Ηδη έχει δρομολογηθεί η αναμόρφωσή του, αλλά η τελική του μορφή του δεν έχει ολοκληρωθεί και οι διεργασίες εντείνονται.
Oι αστοί ποντάρουν στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όταν τους χρειαστεί από τη θέση της κυβέρνησης, με δεδομένη την καταβαράθρωση της σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Η σοσιαλδημοκρατία είχε την ικανότητα να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα. Τώρα τέτοιες εξετάσεις δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στους αστούς. Οταν ανάγει τις αιτίες της κρίσης στην πολιτική διαχείρισής της, συγκαλύπτοντας τις πραγματικές, καλώντας το λαό να αναδείξει μια άλλη κυβέρνηση για άλλη διαχείριση της κρίσης και της καπιταλιστικής οικονομίας, ήδη έχει ενταχθεί στο αστικό πολιτικό σύστημα, αναλαμβάνοντας να γίνει ο άλλος πόλος του, ή ο βασικός του μοχλός. Μόνο που το παλιό κάλπικο δίλημμα, σήμερα το επαναφέρει με άλλη ονομασία, «Δεξιά - Αριστερά». Η ταξική ουσία ποια είναι; Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για πολιτική εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη με κέντρο την επιχειρηματικότητα, δηλαδή τα μονοπώλια. Δεν τα αμφισβητεί, όπως δεν αμφισβητεί την εξουσία τους, την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αναζητά και σε άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία κλπ) συμμάχους. Επομένως είναι με τους κεφαλαιοκράτες. Στη δική τους ανάπτυξη εγκλωβίζει το λαό, με φρούδες ελπίδες ότι απ' αυτήν θα ανακουφιστεί. Να γιατί είναι επικίνδυνο το κάλεσμά του για κοινωνική συμμαχία εργατών, μεσαίων στρωμάτων αγροτών κλπ με αντινεοφιλελεύθερο περιεχόμενο. Επειδή ακριβώς αυτό το περιεχόμενο, το οποίο απέχει ακόμη και απ' αυτό της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, δηλαδή είναι η πολιτική διαχείρισης του Ομπάμα, όπως οι ίδιοι λένε, είναι εχθρικό για το λαό. Να γιατί μόνον η αντικαπιταλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη είναι διέξοδος για το λαό. Να γιατί χρειάζεται λαϊκή συμμαχία κόντρα στα μονοπώλια και όχι στα παραδοσιακά τους κόμματα. Οχι αλλαγή κυβέρνησης, αλλά εργατική, λαϊκή εξουσία.
Πηγή: Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου