Νέες έννοιες στην πολιτική οικονομία και την πολιτική θεωρία

Σε μια συνομιλία που συναγωνίζεται σε ιστορική σπουδαιότητα την δημοσίευση του πρώτου τόμου του Κεφαλαίου, ο παγκόσμιας εμβέλειας εγκέφαλος της αριστεράς Σλαβόι Ζίζεκ εισήγαγε τις κάτωθι ρηξικέλευθες έννοιες, τις οποίες θα κάνουμε μια πρώτη, άγουρη προσπάθεια να αποκωδικοποιήσουμε.

"Πατριωτική αστική τάξη". Σύμφωνα με τον τιτάνα της Λιουμπλιάνα, αποτελεί "μυστηριακή κατηγορία" και "απαίσια έννοια" των παλιών εποχών του κομμουνισμού. Η έννοια είναι πράγματι μυστηριακή, καθώς στον ευρύτερο μαρξισμό ο όρος είναι "εθνική αστική τάξη", ενίοτε σε αντίστιξη με την "κομπραδόρικη", και σχετίζεται με θεωρίες περί απο-αποικιοποίησης. Η απαισιότητά της παραμένει μυστήρια, όσο και η σχέση της με την Ελλάδα. "Πατριωτική αστική τάξη" είναι πιθανώς οι εφοπλιστές.

"Καπιταλιστές που παράγουν για τους λαούς." Πρόκειται για την ολοκαίνουργια έννοια του διεθνιστή καπιταλιστή που παράγει μόνος του για τους λαούς όλου του κόσμου. Πιθανολογείται ότι οι "καπιταλιστές που παράγουν για τους λαούς" δημιουργήθηκαν απ' τη φαντασία της Ayn Rand και ζουν στον Βόρειο Πόλο, δίπλα στον Άι Βασίλη.

"Καπιταλιστές που δεν είναι τμήμα μιας διεθνούς εκμεταλλευτικής μαφίας". Πιθανώς, πρόκειται για τους καπιταλιστές που είναι τμήμα μιας εθνικής εκμεταλλευτικής μαφίας. Βλέπε και "πατριωτική αστική τάξη."

"Πράγματα που λειτουργούν στον καπιταλισμό όπως...η μικρής κλίμακας παραγωγή καταναλωτικών αγαθών." Αναφορά του γίγαντα της Κροατίας στην παραγωγή τσιγαριλικίων, τζιβανών, τζιβών, χαϊμαλιών, και χειροποίητων βραχιολιών για τα πόδια. Επίσης αναφέρεται στη δική μου παραγωγή λεμονιών (10 κιλά το χρόνο). Αυτή η παραγωγή οφείλεται στη λειτουργικότητα του καπιταλισμού και είναι ως επί το πλείστον αδιανόητη χωρίς αυτόν. Τι εννοείτε γιατί; Στο σοσιαλισμό θα απαγορεύονται τα τσιγαριλίκια.

"Πραγματικά παραγωγικοί καπιταλιστές"/"πραγματικά παραγωγική ντόπια καπιταλιστική τάξη". Η κεντρική ίσως θεωρητική καινοτομία της παρέμβασης Ζίζεκ. Οι πραγματικά παραγωγικοί καπιταλιστές διακρίνονται από:

α) τους φαντασιακά παραγωγικούς καπιταλιστές, πχ όσους νομίζουν ότι είναι καπιταλιστές ενώ παίζουν επιτραπέζια Μονόπολη.

β) τους πραγματικά αντιπαραγωγικούς καπιταλιστές, πχ όσους φτιάχνουν μάπα ηλεκτρικές συσκευές που χαλάνε αμέσως.

γ) τους φαντασιακά αντιπαραγωγικούς καπιταλιστές, πχ τα παιδιά βιομηχάνων που είναι Σιτουασιονιστές.

Διακριτικά γνωρίσματα των πραγματικά παραγωγικών καπιταλιστών είναι:

α) το μολύβι στο αυτί

β) το σκούπισμα του ιδρώτα με την ανάστροφη της παλάμης

γ) τα μούσκουλα

δ) το καθαρό κούτελο

ε) η συναισθηματική σχέση με τα μέσα παραγωγής, τα οποία τα παίρνουν στο σπίτι τους όταν φεύγουν απ' το εργοστάσιο γιατί τα πονάνε ρε φίλε.

Μια πληρέστερη ανάτυξη των καταλυτικών αυτών εννοιών αναμένεται στο νέο magnum opus του φιλοσόφου, μεγέθους 7.989.866 σελίδων, μόνο 179.740 ευρώ από τη Verso. Φημολογείται ότι για την έκδοση αυτή ο φιλόσοφος ετοιμάζει ένα νέο ανέκδοτο από την περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με θέμα τις ομοιότητες ανάμεσα στις νεροκολοκύθες και τα γεννητικά όργανα. Στη βάση αυτού του ανεκδότου, θα εξηγηθούν: η οργανική σύνθεση του κεφαλαίου στην ιμπεριαλιστική εποχή, η "απόλυτη ιδέα" στον Χέγκελ, η ανομβρία στον Ισημερινό, η υπόθεση Pussy Riot, η υπόθεση Τουχατσέφσκι, οι καλοκαιρινές διακοπές του Λακάν το 1933, η παραίτηση του Πάπα, και η δημοσκοπική στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Πηγή: Lenin Reloaded