Μεταγνώσεις

«Ηταν οι καλύτερες μέρες, ήταν οι χειρότερες μέρες, ήταν τα χρόνια της σοφίας, ήταν τα χρόνια της άνοιας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της ολιγοπιστίας, η εποχή του Φωτός και η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας και ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπρος μας τα πάντα, είχαμε μπρος μας το τίποτε, πηγαίναμε όλοι στον Παράδεισο, πηγαίναμε όλοι στο αντίθετό του»
Ch Dickens, A Tale of Two Cities

«Εσύ κι εγώ Ζόιντ, είμαστε σαν τον Μπιγκ Φουτ. Οι καιροί περνούν, εμείς ποτέ δεν αλλάζουμε…»
Τ Πύντσον, Vineland

«Οι άνθρωποι κάνουν την ίδια τους την Ιστορία, δεν την κάνουν όμως κάτω από ελεύθερες συνθήκες, που διάλεξαν μόνοι τους, μα κάτω από συνθήκες που βρέθηκαν άμεσα, που δόθηκαν και κληρονομήθηκαν από το παρελθόν.»
K Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

«Αυτοί που ελέγχουν το Μικροσκοπικό, ελέγχουν τον κόσμο»
Τ Πύντσον,
Mason & Dixon

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Walk in the night


Σύμφωνα με τον Μαρξ, οι μεταφορικές νυχτερίδες, το πρόγραμμα κοινωνικού μετασχηματισμού, καταχωνιασμένες και φαινομενικά ήρεμες στις σπηλιές και στις χαραμάδες των ισχυρών ημερών καταπίεσης κι εκμετάλλευσης του καπιταλισμού, έβγαιναν ιστορικά για να επιχειρήσουν νυχτερινές, αναπαραστατικές, παράξενες πτήσεις που μετέφεραν άντρες και γυναίκες διαφορετικής προέλευσης και κοινωνικοπολιτισμικής θέσης σε διάφορες δραστηριότητες.


Στη νυχτερινή ζωή τους, αυτοί οι εντελώς ανόμοιοι άνθρωποι προσαρμόζονταν και αντιστέκονταν, παρέβαιναν και πλήρωναν το τίμημα, προκαλούσαν αλλά και υπέμεναν τις διάφορες αλλά ενισχυόμενες δυνάμεις του καπιταλισμού, απώτερο πρόγραμμα του οποίου είναι η υποταγή της τεράστιας πλειονότητας της ανθρωπότητας.


Η εξάρτησή του από τη συσσώρευση είναι μια αδιάκοπη και αμείωτη επιδίωξη να διασφαλίσει εσαεί τη θεμελιακή διαφορά του νεωτερικού κόσμου: την υλική ανισότητα. Από αυτή την ουσιώδη πρακτική της εκμετάλλευσης, που χωρίζει τις χώρες σε τάξεις και τον κόσμο σε σφαίρες καπιταλιστικών, ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, απορρέουν οι άπειρες αλλοτριώσεις και οι μονίμως διαστρεβλωτικές καταπιέσεις του παρελθόντος και του παρόντος, όπου τάξη φυλή και φύλο έχουν καταλήξει να βιώνονται ως κωδικοποιημένη διαφορά ανά τους αιώνες συσσώρευσης και πλεονεξίας.


Στη νύχτα αυτή η διαφορά βρήκε μερικές φορές το χώρο και το χρόνο να δείξει το πρόσωπό της, αλλά ήταν σπάνιες οι φορές που αυτό το παρουσιαστικό δεν έφερε τα σημάδια από τις φθορές του χρόνου, και κατά καιρούς το πρόσωπο της αμφισβήτησης εξωθήθηκε βίαια σε άβολους χώρους περιορισμού. Για να πετάξει ελεύθερα η νυχτερίδα της μετασχηματιστικής δυναμικής της νύχτας πρέπει να αποβάλλει τη μοναδική ταυτότητα της ως νυχτερίδας, να ενωθεί με άλλα είδη της ημέρας και της νύχτας, να μάθει να κάνει περισσότερα από το να υποχωρεί μπροστά στις προκλήσεις της ημέρας και να αποικίσει όλους τους χώρους και τους χρόνους. Πρέπει να οικοδομήσει μια κοινωνία που θα βαδίζει και θα πετάει, που θα κατοικεί σε φωτεινές λεωφόρους αλλά και σε μισοσκότεινους ουρανούς.


Αυτό άλλωστε είναι το πρόγραμμα της ανθρωπότητας, ένα μέρος του οποίου θα διαμορφωθεί από τις σκοτεινές κουλτούρες της παράβασης που γεννήθηκαν τη μακριά νύχτα του καπιταλιστικού περιορισμού.

ΒD Palmer, Κουλτούρες της νύχτας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου