Σύμφωνα με το συντηρητικό δόγμα, οι μαύροι είναι φτωχότεροι από τους λευκούς λόγω πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων οι οποίες ενισχύονται από τα κοινωνικά προγράμματα της κυβέρνησης με αποτέλεσμα να μην τα πετυχαίνουν στη ζωή τους τόσο καλά όσο οι λευκοί (το κλασικό παραδειγμα της τεμπελιάς)
(βλέπε εδώ , εδώ κι εδώ) αλλά στου κοφού την πόρτα…
Τώρα, λίγο καιρό μετά από τη θριαμβευτική δημοσίευση καιτη θριαμβευτικότερη υποδοχή του βιβλίου του Πικετί, ο οποίος ξανα-ανακάλυψε τον τροχό δείχνοντας την ταξική βάση της κατανομής του πλούτου και της ανισότητας , έρχεται ο Ta-Nehisi Coates να μας πει ότι δεν είναι μόνο το ταξικό πρόβλημα αλλά και το φυλετικό (Τhe Case for Reparations: An Intellectual Autopsy), βάζοντας στο παιχνίδι και την ακίνητη περιουσία εκτός του εισοδήματος στο οποίο επέμεινε ο Πικετί.
Σίγουρα έχουμε μια ακόμη επανανακάλυψη του τροχού, η οποία όμως φαίνεται ότι χρειάζεται αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που δοξολογούν τις ΗΠΑ που έβγαλε ημίμαυρο πρόεδρο δείχνοντας ότι όλα μπορούν να τα διορθώσουν.
Έτσι, ο μέσος πλούτος (διορθωμένος όσο αφορά τον πληθωρισμό) των λευκών το 1984 ήταν κατά $85090 περισσότερος από των μαυρων ($90851 vs. $5871) και μετά από 25 χρόνια $236500 ($265000 vs. $28500).
Αλλά με τους υπολογισμούς των συντηρητικών οι λευκοί αύξησαν τον πλούτο τους μόνο 3 φορές παρά κάτι ενώ οι μαύροι 5 φορές παρά κάτι.
Και δικαιολογούν όλο το νεοφιλελεύθερο στόρι, κοροϊδεύοντας εαυτούς (;) και αλλήλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου