Είναι σχεδόν στερεότυπο ότι οι κωμικοί είναι καταθλιπτικά άτομα. Η αυτοκτονία του Ρόμπιν Ουίλλιαμς έρχεται να επιβεβαιώσει αυτήν την πεποίθηση. Σύμφωνα με τη Laugh Factory, μια από τις μεγαλύτερες λέσχες κωμωδίας του Λος Άντζελες που έχει ένα θεραπευτικό πρόγραμμα για κωμικούς (οι κωμικοί συζητάνε με ψυχολόγους και ψυχίατρους καθισμένοι σε έναν καναπέ που ανήκε τον Γκρούτσο Μαρξ), το 80% των κωμικών σέρνει μαζί του και μια τραγωδία.
«Δεν εισπράττουν αρκετή αγάπη. Και προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους κάνοντας τους άλλους να γελούν», λέει ο ιδιοκτήτης της λέσχης Jamie Masada.
Η σειρά των θυμάτων είναι μακριά: ο μεγάλος Λένι Μπρους πήγε από υπερβολική δόση μορφίνης, ο Μορτ Σαλ κόντεψε να χάσει τα λογικά του μετά τη δολοφονία του Κέννεντι, μπλέχτηκε χοντρά με την επιτροπή Warren που διερευνούσε τη δολοφονία, μπήκε σε μαύρη λίστα και έπεσε σε κατάθλιψη (από $1 εκατομ το χρόνο, τα έσοδα του έπεσαν στα $19000 το χρόνο) και ο Ρίτσαρντ Πρέιορ
άρπαξε φωτιά μέσα στο ξενοδοχείο του έχοντας καπνίσει freebase και έχοντας πιεί άφθονη ποσότητα Bacardi 151 (75.5% αλκοόλ) (για περισσότερους κωμικούς εδώ).
Σύφμωνα με την έρευνα του Humor Research Lab το 43% των ερωτώμενων θεωρούν ότι κάτι δεν πάει καλά με τους κωμικούς ενώ το 34% απάντησε ότι οι κωμικοί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι χάλια στη ζωή τους.
Στο βιβλίο τους Pretend the World Is Funny and Forever, το ζεύγος ψυχοθεραπευτών Seymour και Rhoda Fisher δίνουν τα αποτελέσματα των ερευνών πάνω σε 40 κωμικούς: οι περισσότεροι πρόερχονται από χαοτικά οικογενειακά περιβάλλοντα, με προβληματικές μητέρες, η συμπεριφορά των οποίων απέναντι τους, τούς δημιούργσε εμμονές πάνω στο καλό και στο κακό, πάνω σε αγγέλους και δαίμονες. Η εκδήλωση του κωμικού είναι μια άμυνα και μια προσπάθεια να πείσουν τους άλλους ότι είναι καλοί άνθρωποι.
Αν και πολλοί ψυχολόγοι αμφισβήτησαν τη μεθοδολογία των Fisher, μια νέα έρευνα του British Journal of Psychiatry πάνω σε 523 αμερικανούς, βρετανούς και αυστραλούς κωμικούς έδειξε ότι είχαν μεγαλύτερα σκορ στα ψυχωσικά τεστ.
Το στερεότυπο αυτό αμφισβητήθηκε από τον ανθρωπολόγο Gil Greengross και τον ψυχολόγο Geoffrey F. Miller των οποίων τα ευρήματα δεν υποδεικνύουν σημαντικές διαφοροποιήσεις (μελέτησαν 31 επαγγελματίες κωμικούς, 9 ερασιτέχνες, 10 συγγραφείς κωμωδιών και 400 φοιτητές).
Οι κωμικοί είναι πολύ έξυπνοι γενικά (τα σκορ τους σε τεστ IQ είναι συστηματικά μεγαλύτερα από το μέσο όρο), έχουν μεγάλες ικανότητες στον προφορικό λόγο και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε συνεχή αλληλεπίδραση με πολύ κόσμο.
Και όπως καταλήγουν όλοι οι ερευνητές που σέβονται τον εαυτό τους, further research is needed to illuminate further…
Πηγές:
- Comedy as Therapy: How Some Comedians Self-Treat Depression and Social Anxiety with Standup
- The Humor Code
- A Comic’s Fifth Second Chance
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου