Αυτο(κινητο)μανία vs. Αυτο(κινητο)φοβία (9) Αρρενωπή οδήγηση vs. Θηλυκή οδήγηση – η πιο καυτή εκδοχή του έμφυλου πολέμου

Η δεκαετία του 1950, εκτός από δεκαετία αποθέωσης του αυτοκινήτου, ήταν κι η χρυσή εποχή των ανεκδότων για τη «σοφερίνα».

Τα ανέκδοτα αυτά αναπαράχθηκαν και προσαρμόστηκαν σε κάθε ντόπια κουλτούρα και ενίσχυσαν την γενικότερη προκατάληψη των ανδρών απέναντι στις γυναίκες, ειδικά όταν μπαίνουν σε χωράφια δικά τους (όπως το εργαλείο τους - στη συγκεκριμένη περίπτωση το αυτοκίνητο, και κατά συνέπεια η οδήγηση). Με τη ραγδαία αύξηση των γυναικών οδηγών (στο ΗΒ π.χ. που τα μετράνε όλα η αύξηση των γυναικών οδηγών από το 1995-2010 ήταν 23% ενώ των ανδρών 9%) κι η αναλογία στο φύλο οδηγών που κυκλοφορούν στις πόλεις του ανεπτυγμένου κόσμου είναι σχεδόν 50-50.


H κατάσταση για πολλούς παίκτες έγινε ανυπόφορη και οι πιο ακραίοι επαναδιατύπωσαν το debate: όχι ποιος από τους δυο είναι καλύτερος οδηγός αλλά αν οι γυναίκες είναι γενικώς ικανές για οδήγηση.

Το αν οι στατιστικές συστηματικά διαψεύδουν την προκατάληψη (π.χ εδώ) είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και είναι από τις περιπτώσεις που ο ανδρικός πληθυσμός ανακαλύπτει τις ισοπεδωτικές αδυναμίες/ατέλειες της στατιστικής προσέγγισης.

Επομένως, στις ελεύθερες χώρες οι σχολές οδηγών χρεώνουν 850 λίρες στα κορίτσια και 665 λίρες στα αγόρια.