Μεταγνώσεις

«Ηταν οι καλύτερες μέρες, ήταν οι χειρότερες μέρες, ήταν τα χρόνια της σοφίας, ήταν τα χρόνια της άνοιας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της ολιγοπιστίας, η εποχή του Φωτός και η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας και ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπρος μας τα πάντα, είχαμε μπρος μας το τίποτε, πηγαίναμε όλοι στον Παράδεισο, πηγαίναμε όλοι στο αντίθετό του»
Ch Dickens, A Tale of Two Cities

«Εσύ κι εγώ Ζόιντ, είμαστε σαν τον Μπιγκ Φουτ. Οι καιροί περνούν, εμείς ποτέ δεν αλλάζουμε…»
Τ Πύντσον, Vineland

«Οι άνθρωποι κάνουν την ίδια τους την Ιστορία, δεν την κάνουν όμως κάτω από ελεύθερες συνθήκες, που διάλεξαν μόνοι τους, μα κάτω από συνθήκες που βρέθηκαν άμεσα, που δόθηκαν και κληρονομήθηκαν από το παρελθόν.»
K Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

«Αυτοί που ελέγχουν το Μικροσκοπικό, ελέγχουν τον κόσμο»
Τ Πύντσον,
Mason & Dixon

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

NME's 100 Most Influential Artists: οτινανισμός ή πουτσαμταργανέ;



Όλοι όσοι σκέφτονται λίγο παραπάνω και πιο έξω από το επιβαλλόμενο πλαίσιο, γνωρίζουν ότι η μουσική αυτή είναι ένα από τα εξαιρετικά εργαλεία του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού και έχει κάνει άριστα τη δουλειά της.

Επίσης, όλοι μάλλον γνωρίζουν ότι Βρετανοί ποτέ δεν παραδέχτηκαν την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας.  Η λίστα του ΝΜΕ με τους 100 μουσικούς με τη μεγαλύτερη επιρροή είναι πρώτα από όλα βρετανοκεντρική.


Μια ματιά το δείχνει: Στους 100 καλλιτέχνες οι 38 είναι Βρετανοί (Άγγλοι, Σκωτσέζοι, κλπ), 52 Αμερικανοί και 10 από άλλες χώρες. Αν ανάγουμε τα νούμερα αυτά στους πληθυσμούς των δυο χωρών θα δούμε ότι οι Βρετανοί έχουν 6.25 καλλιτέχνες με επιρροή στους 10.000.000 βρετανούς πολίτες ενώ οι αμερικανοί 1.63 (κοντά 4 φορές περισσότερους).

Αν και στα πράγματα αυτά προσπάθειες αντικειμενικοποίησης, ποσοτικοποίησης, συστηματοποίησης, κλπ, όλα δηλαδή τα βαριά πυρομαχικά της τόσο αγαπημένης τους αναλυτικής φιλοσοφίας, είναι πιθανό να οδηγήσουν σε βιαστικά συμπεράσματα, δεν μπορεί να μην χαμογελάσει κάποιος (στην καλύτερη περίπτωση).

Πιθανόν να μιλάνε μόνο για τη βρετανική μουσική αλλά δεν το δηλώνουν, οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι αναφέρονται γενικά στην ροκ-ποπ. Και επειδή είναι αδύνατο να αναλυθεί επιστημονικά κάτι τέτοιο (δηλ, η επιρροή), η λίστα δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από τα γούστα των λεβέντηδων/ισων του ΝΜΕ που βρήκαν άλλη μια ευκαιρία να εκτονώσουν τα ντέρτια τους,

Πάντως, ιδιαίτερη εντύπωση κάνει η απουσία δικών τους ονομάτων όπως Beatles, R Stones, P Floyd, etc, για να μην πούμε για αμερικανούς (Zappa, Cp. Beefheart, B Dylan, T Buckley, etc), αν και νομίζω πως ξέρω την απάντηση των ανωτέρω λεβέντηδων/ισων

Ποιοι επηρεάστηκαν από την K Bush και δεν έλαβαν υπόψη τους την J Mitchell;

Ποιοι επηρεάστηκαν από τον Cave και αγνόησαν τον J Morrison, τον T Waits και τον Dylan;

Οι Strokes και οι xx πιο πάνω από τους Velvet?

Οι Sex Pistols που είναι;

Μόνο οι Kraftwerk από τη Γερμανία; Πού είναι οι Can, οι Faust;

Θα υπήρχαν οι Flamming Lips χωρίς τους P Floyd;

Τα ερωτήματα είναι άπειρα αλλά τα εγγλεζάκια στον κόσμο τους… Αν ήθελαν να τηρήσουν τα προσχήματα, νο.1 έπρεπε να έχουν το



Θα τους κατανοούσαμε...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου