Μυθοπλαστικός (και όχι μόνο) Επαγγελματικός Οδηγός (Μ(κ.ο.μ)ΕΟ) - I have no money, no resources, no hopes. I am the happiest man alive. H Miller

Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι ιδιαίτερο και θελκτικό – ειδικά για τη μούρη που εξασφαλίζει.

Πολλοί συγγραφείς δηλώνουν, τους ρωτήσουν δεν τους ρωτήσουν, ότι η γραφή γι’ αυτούς είναι η ίδια τους η ζωή, δεν μπορούν να ανασάνουν αν δεν γράψουν,  είναι «ο ορίζοντας της γλώσσας και το κάθετο του ύφους» που  «χαράζουν γι΄αυτούς μια φύση καθώς δεν διαλέγουν ούτε το ένα ούτε το άλλο, η γλώσσα λειτουργεί σαν μια αρνητικότητα, το αρχικό όριο του δυνατού, το ύφος είναι μια Αναγκαιότητα που δένει την ψυχική κατάσταση του συγγραφέα με τη «γλώσσα» του»,
και άλλα παρόμοια ωραία.

Ξεκάθαρα μεσοαστικό επάγγελμα – λίγοι και σημαντικοί στην ιστορία της λογοτεχνίας γεννήθηκαν χωρίς «μοίρα στον ήλιο» - δεν προκαλεί εντύπωση η σημασία που τού δίνεται από τις αστικές κοινωνίες που δείχνουν (το αν το εννοούν είναι μια άλλη ιστορία) να τείνουν το αυτί τους προσεκτικά στα λεγόμενα των παθιασμένων αυτών ανθρώπων (αν και στην πραγματικότητα οι πραγματικοί αστοί (ως τάξη του επιχειρείν και του πράττειν) σιχαίνονται τους συγγραφείς θεωρώντας τους τεμπέληδες, αρλουμπολόγους, παπάρες και άλλα τέτοια)

Αν και η αναγνώριση του πάθους αυτού είναι πιθανότατα κάλπικη – η αστική σκέψη μάλλον μισεί το πάθος – και οι περισσότεροι συγγραφείς διάγουν έναν μάλλον συνηθισμένο βίο (όσον αφορά υλικές απολαύσεις, εξαιρουμένων πιθανώς ( και κατά τους ισχυρισμούς τους) των ερωτικών απολαύσεων και άλλων απολαύσεων που έρχονται ως αποτέλεσμα πειραματισμών με μή ευρέως και νομίνως κυκλοφορούσες χημικές ουσίες  (και πάλι και κατά τους ισχυρισμούς τους), υπάρχει και μια ελίτ που απολαμβάνει πολλά. Και δεν μιλώ για μια ελίτ πνευματική και άλλα κουραφέξαλα αλλά για μια ελίτ με την ουσιαστική σημασία του όρου, δηλ. μια ομάδα που απολαμβάνει ιδιαίτερο πλούτο.

Φυσικά οι περισσότεροι συγγραφείς που θεωρούνται ή αυτοθεωρούνται ποιοτικοί, καγχάζουν όταν είναι μιλήσουν για μπεστσελεράδες, οι οποίοι γράφουν με συνταγή ώστε να αρέσουν στις μάζες και σε αντίθεση με αυτούς (τους ποιοτικούς) που γράφουν για να διερευνήσουν (κι αν είναι τυχεροί, να φωτίσουν) τα ανθρώπινα σκοτάδια.

Αλλά εδώ δεν με ενδιαφέρουν οι «ποιοτικοί» - αν και έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι πολλές academic industries στήθηκαν/στήνονται με πρόσχημα τη μελέτη/ερμηνεία του έργου τους (βλ. J Joyce, Th. Pynchon, DF Wallace κλπ). Αντιθέτως, με ενδιαφέρουν οι «αποδοτικοί» (ο όρος με την εξ ολοκλήρου αστική σημασία και φιλοσοφία για την αξία του χρήματος).

Έτσι, βασίστηκα στις λίστες του Forbes με τους πλουσιότερους συγγραφείς για μια δούμε τι γράφουν  οι άνθρωποι αυτοί και τα κονομάνε έτσι χοντρά και σε αντίθεση με την μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων τους και ειδικά μ’ αυτούς που δοξολογούνται από τον ειδικό (αλλά και από το λιγότερο ειδικό) τύπο, ως αυθεντίες και τα παρόμοια.

Από τις 5 λίστες που μπόρεσα να βρω (2006-07, 2009-10, 2010-11, 2011-12, 2012-13 βλ εικόνες παρακάτω για ετήσιες απολαβές σε εκατομ $), προκύπτουν τα εξής:

Αρθροίζονται συνολικά 20 συγγραφείς εκ των οποίων 13 είναι άνδρες ( και 7 γυναίκες. στη συντριπτική πλειοψηφία τους αγγλοαμερικανοί/ες (ορθότερα: αμερικανοεγγλέζοι/ες))  και μυθοπλάστες.

Οι κυρίες πρώτα:
 

1. J.K. Rowling
2. Janet Evanovich
3. Danielle Steel
4. Stephenie Meyer
5. Suzanne Collins
6. Nora Roberts
7. E.L. James

κι οι τζέντλεμεν: 

1.   James Patterso
2.   John Grisham 
3.  Dean Koont
4.  Stephen King
5.  Jeff Kinne
6. Ken Follett 
7.  Rick Riorda
8.  Bill O'Reil
9.  Dan Brown 
10.  Nicholas Sparks 
11. David Baldacc 
12. George RR Martini
13.  Rick Warren

H συχνότητα εμφάνισης των ονομάτων:

 

και η συχνότητα των "ειδών":

Η κατανομή του πλούτου, αν και όχι τόσο άδικη συγκριτικά με την αντίστοιχη της σύνολης ανθρωπότητας (αν και η σύγκριση δενμπορεί να  είναι άμεση,) δείχνει μια σχετική ανισότητα (το 20% των συγγραφέων (James Patterson, J.K. Rowling, Stephen King, Danielle Steel), απολαμβάνει το 42,5% του σύνολου πλούτου.

 Αν κοιτάξουμε τα είδη, βλέπουμε ξεκάθαρα ότι ο σιχαμένος ρεαλισμός (αυτός, αυτός κι ο πούστης ο κομμουνισμός) είναι εντελώς απών, ενώ πάσα άλλη μαλακία είναι παρούσα (βλ εικόνα)

Αν ανοίξουμε κάπως τον κύκλο και δούμε τι μας λένε κάποια άλλα sites για τους λεφτάδες γραφιάδες, έχουμε τα εξής αποτελέσματα:


Η κατηγοριοποίηση πάει ως εξής, εξ ολοκλήρου non-politically correct με ουσιαστικοποιημένες μετοχές, ρηματικά υπονούμενα και τα ρέστα (όπου υπάρχουν)  να αναφέρονται στην "πέννα" και τα νούμερα σε εκατομμύρια:

1. Την έχω σούπερ σηκωμένη >=1000 $, όπου η madam Badinter, καθηγήτρια φιλοσοφίας στην  École Polytechnique, από τα πιο βαθιά νερά της γαλλικής άρχουσας τάξης, έμαθε στον κόσμο τη σημασία (και την επαλληλία) φεμινισμού και μητρότητας. Μαζί της, κι η πιο συμπαθής σε μένα της όλης λίστας Joanne Kathleen Rowling με τον Χάρι Πότερ της

2. Οι 4 καβαλάρηδες(500-1000 $)

3. Οι 13 που θα μπορούσαν καλύτερα (100-300$)

4. Οι 53...(10-100$)

5.  Οι 20 (1-20 $)

Και τα
 6. Μπατίρια

Η μαλακία εδώ πάει σύννεφο (τηλευαγγελιστές, υπνωτισμός και γενικότερο παπατζιλίκι). Οι παραμυθάδες (i.e., novelists) (όλοι μαζί) με διαφορά πρώτοι στο cashερι.

Αυτά. Τώρα πάω να πιω μια βότκα στην υγειά του Ρασκόλνικοφ. Κι αν μείνω στην μια, θα προσπάθήσω να κυττάξω και τους "ποιοτικούς"


Πηγές

http://www.therichest.com/celebnetworth/category/celeb/authors/
http://www.forbes.com/2010/08/19/patterson-meyer-king-business-media-highest-paid-authors.html\\
http://www.thisismoney.co.uk/money/article-1702540/Who-are-the-worlds-richest-authors.html\
http://www.celebritynetworth.com/list/top-50-authors/
Ρολάν Μπαρτ, Ο Βαθμός μηδέν της γραφής, Ράππας 1983