Τι Πιστεύω αλλά δεν μπορώ να Αποδείξω (1)

Σε μια σειρά από posts θα δημοσιεύσω τη μετάφραση των πιο χαρακτηριστικών και διασκεδαστικών «Τι Πιστεύωαλλά δεν μπορώ να Αποδείξω» των επιφανών επιστημόνων. Φιλοσόφων κλτ που συνέλεξε ο John Brockman. Χαρακτηριστικά ως προς την κουλτούρα και ιδεολογία που διέπει την πλειοψηφία της (χρηματόδουλης) επιστημονικής και φιλοσοφικής κοινότητας του σήμερα και διασκεδαστικά ως προς την αφέλεια που πολλοί από τους ευφυείς ετούτους δείχνουν. Ο editor John Brockman, είναι ο γκουρού της αυτοαποκαλούμενης ΤρίτηςΚουλτούρας που υπερβαίνει το δίπολο Δυο Κουλτούρες εισήγαγε πριν μισό και αιώνα ο CP Snow («λογοτεχνική» vs θετικών επιστημών). Μια Τρίτη Κουλτούρα πιο εμετική από τις δυο που υποτίθεται ότι υπερβαίνει

Richard Dawkins, Εξελικτικός Βιολόγος (Το Εγωιστικό Γονίδιο, Ο Τυφλός Ωρολογοποιός, Η Περί Θεού Αυταπάτη).

Είναι γεγονός ότι όλη η ζωή του πλανήτη καθορίστηκε από τη δαρβινική φυσική επιλογή, η οποία τον προίκισε και με μια ακαταμάχητη αυταπάτη περί «σχεδιασμού». Πιστεύω, αλλά δεν μπορώ να το αποδείξω, ότι το ίδιο ισχύει και για ολόκληρο το σύμπαν, εκεί όπου υπάρχει ζωή. Πιστεύω ότι όλη η ευφυΐα, όλη η δημιουργικότητα και όλος ο σχεδιασμός, παντού στο σύμπαν, είναι το άμεσο αποτέλεσμα μιας σωρευτικής διεργασίας ισοδύναμης με αυτό που εδώ εμείς αποκαλούμε δαρβινική φυσική επιλογή. Ο σχεδιασμός είναι επακόλουθο της φυσικής επιλογής και εμφανίστηκε στο σύμπαν μετά από μια περίοδο δαρβινικής εξέλιξης. Ο σχεδιασμός δεν μπορεί να προϋπήρξε της εξέλιξης και, επομένως, δεν μπορεί να καθόρισε το σύμπαν.

Chris Anderson, Διευθυντής Σύνταξης του Wired.

Το κίνημα του Ευφυούς Σχεδιασμού (ΕΣ) μού άνοιξε τα μάτια. Κατάλαβα ότι αν και πιστεύω ότι η εξέλιξη εξηγεί το γιατί ο κόσμος μας είναι έτσι όπως είναι, δεν μπορώ στην ουσία να το αποδείξω. Τουλάχιστον με τέτοιο τρόπο που να ικανοποιώ το κοινό του ΕΣ, το οποίο φαίνεται να απαιτεί ότι κάθε παράδειγμα μεγάλης πολυπλοκότητας ή έξυπνου φυσικού συστήματος πρέπει να ανιχνεύεται (και όχι απλά να επιδέχεται ανίχνευσης) εντός ενός εξελικτικού δέντρου, ώστε να αποδεικνύεται ότι δεν καθοδηγήθηκε από ένα Αόρατο Χέρι. Αν η επιστημονική κοινότητα δεν θέλει να το κάνει, τότε, σύμφωνα με αυτήν την επιχειρηματολογία, θα πρέπει να δεχτεί να μπει μια μεγάλη κόκκινη Σφραγίδα στο κεφάλαιο της εξέλιξης που υπάρχει στα εκπαιδευτικά εγχειρίδια της βιολογίας και την προσθήκη κεφαλαίων με εναλλακτικές θεωρίες, όπως αυτής της «καθοδηγούμενης» εξέλιξης και του δημιουργισμού.

Έτσι, με το πρότυπο αυτό, ουσιαστικά όλα σε όσα πιστεύω συσκοτίζονται από τη σκιά της μη-αποδειξιμότητας. Σε αυτά περιλαμβάνονται η πίστη μου ότι η δημοκρατία, ο καπιταλισμός και άλλα συστήματα που καθοδηγούνται από την αγορά (συμπεριλαμβανομένης της εξέλιξης) είναι καλύτερα από τα εναλλακτικά προς αυτά συστήματα. Υποθέτω ότι θα έπρεπε να αναφέρομαι σ’ αυτά σα «θεωρία της δημοκρατίας» και «θεωρία του καπιταλισμού» και να αποδεχτώ τη διδασκαλία του φασισμού και του ζώντος Μαρξισμού ως εναλλακτικές θεωρίες που πρέπει να διδάσκονται στα γυμνάσια.