Στο πρώτο δ.σ. αυτής μετέχουν οι κ.κ. Μίλτος Καμπουρίδης, επιχειρηματίας, γεννηθείς στην Λευκωσία, κάτοικος Αθηνών, Πιερ Χαραλαμπίδης, γεννηθείς στην Λεμεσό, κάτοικος Γλυφάδας και Χαρίλαος Οικονομόπουλος του Αθανασίου και της Αδριανής - Δήμητρας, δικηγόρος, γεννηθείς στα Ιεροσόλυμα, κάτοικος Αθηνών. Το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας ανέρχεται στα 60.000 ευρώ.
Στο τέλος του 2007 μηδέν ο τζίρος. Το ίδιο και το 2008. Δεν μπορώ να καταλάβω τι δεν πήγε καλά: ο Μίλτος Καμπουρίδης συνιδρυτής και για μια πενταετία στέλεχος της Soros Real Estate Partners (ναι συνεργάτης του γνωστού σε όλους Τζορτζ Σόρος) μάλλον δεν τα κατάφερε με αυτή την εταιρεία… Τουλάχιστον είχε καταφέρει να παντρέψει την αδερφή του με τον υιό της κας Μπακογιάννη αλλά να κάνει και ο ίδιος ένα καλό γάμο με την κα Μαρίνα Βερνίκου… Διαβάζουμε πάντως ότι άλλες εταιρείες του (με σήμα το δελφίνι) προοδεύουν και δηλώσεις του στο Bloomberg με τις οποίες λίγο πολύ κατηγορεί τους Έλληνες που αντιδρούν στην πώληση δημοσίων εκτάσεων καθώς ο ίδιος θεωρεί ότι «δεν θα αλλάξουν χώρα και να πωληθούνε». Α, και ένα κουτσομπολιό ακόμα: πέρυσι είχε πάει στο χριστουγεννιάτικο πάρτι του Ελληνοβρετανικού Επιμελητηρίου, στο οποίο πρόεδρος είναι ο κ. Οικονομόπουλος.
Τον Ιούνιο του 2009 αλλάζει το δ.σ. και πρόεδρος μπαίνει η Αδριανή – Δήμητρα Ζαφειροπούλου – Οικονομοπούλου, αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ο κ. Χάρης Μπότσαρης, δημοσιογράφος, κάτοικος Αθηνών, οδός Μίνωος αρ.10−16 (σ.σ. που είναι αυτό;) και μέλος ο κ. Κ. Ευαγγελούδης. Να σημειώσουμε ότι την εταιρεία εκπροσωπεί ο κ. Μπότσαρης.
Ταυτόχρονα, η εταιρεία μετονομάζεται σε «Τρίτη Όψη ΑΕ» και τροποποιεί το καταστατικό της: από ακινήτων γίνεται παροχής ενημερωτικών υπηρεσιών και πολιτικής επικοινωνίας.
Τον Δεκέμβριο του 2009 πάλι αλλάζει το δ.σ. Πρόεδρος μπαίνει η κ. Λουίζα Στέφα, η οποία δηλώνει τόπο διαμονής σε μία πολυκατοικία στο Π. Φάληρο όπου τυχαίνει να δηλώνει ως έδρα ο Π. Κυριακίδης σε καμιά 20αριά εταιρείες του (σ.σ. κύκλοι της Μίνωος, πάντως, διέρρεαν χθες ότι το γεγονός είναι τυχαίο). Αντιπρόεδρος η δικηγόρος Κ. Χατζηδημητρίου (στην ίδια διεύθυνση με τον κ. Οικονομόπουλο), ο Χ. Μπότσαρης παραμένει διευθύνων σύμβουλος και προστίθεται ως μέλος ο κ. Ε. Μάνδαλος, λογιστής.
Τον ίδιο μήνα, αλλάζει πάλι το δ.σ.: Πρόεδρος παραμένει η κα Στέφα, ο κ. Μάνδαλος γίνεται αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος και μέλος η κα Karimzadeh Nedjat. Μαζί τροποποιείται ξανά το καταστατικό και η εταιρεία επανέρχεται ως «εκμετάλλευσης ακινήτων».
Ισολογισμός του 2009; Δεν χρειάζεται να μαντέψετε: τζίρος μηδέν και κάτι έξοδα λειτουργίας 45 χιλ. ευρώ. Ζημιές εις νέον στην τριετία 62 χιλ. ευρώ, όσα το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο…
Για το 2010; Μία από το ίδια: Τζίρος μηδέν… Καμία δραστηριότητα. Ούτε ένα ακίνητο…
Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια λειτουργίας ποιος ήταν ο «ειδικός σκοπός»; Να χάσουν 65 χιλιάρικα; Όλα αυτά είναι αντίθετα σε οποιαδήποτε επιχειρηματική λογική, τουλάχιστον με τον τρόπο που την ασκούν κοινοί θνητοί»
Και αν ο «τρίτος» είναι συνδικαλιστική οργάνωση; Δηλαδή αν αύριο - μεθαύριο πουν στους συντάκτες «θα σας κόψουμε κι άλλο από τους μισθούς, αλλά για λόγους προστασίας της επιχείρησης και του σχεδίου εξυγίανσης, μην το πείτε σε κανέναν», θα προβλέπεται απόλυση για όποιον μιλήσει στην ΕΣΗΕΑ;
Από την άλλη, δεν κατάλαβα, η «εργοδοσία» είναι εξουσία στην οποία ο συντάκτης δεν μπορεί να διατηρεί κριτική στάση; Είναι υπεράνω εξουσίας η εργοδοσία; Κύριοι, έχετε να κάνετε με εφημερίδα και δημοσιογράφους και όχι με εργοστάσιο που παράγει ψυγεία και φοβάται μην διαρρεύσουν οι πατέντες (σ.σ. άτυπα, πρώτο θύμα της κριτικής στάσης απέναντι στη νέα εργοδοσία είμαι ο ίδιος που –όπως ήταν αναμενόμενο- δεν με κάλεσαν ξανά για δουλειά μετά απ’ όσα έγραψα για αυτούς και τις εταιρείες τους τις τελευταίες ημέρες. Καλά, όχι ότι στεναχωρήθηκα κιόλας, υπάρχει κι άλλος τρόπος να διεκδικήσω πίσω τη δουλειά μου όταν έρθει –και αν έρθει- η ώρα).
Διαβάζω επίσης: «Ο Εργαζόμενος συμφωνεί και αποδέχεται να συμμορφώνεται προς ….. τις εντολές που δίνονται από τον εκδότη, τον διευθυντή, τον αρχισυντάκτη και τον προϊστάμενο του τμήματός του». Δηλαδή αν ο προϊστάμενος, ο διευθυντής ή ο εκδότης πάνε να «κόψουν» ένα θέμα με διαφόρων ειδών προσχήματα (δεκάδες παραδείγματα στο πρόσφατο –σχετικά- παρελθόν της εφημερίδας και ειδικά στο Κυριακάτικο), ο συντάκτης πρέπει να το βουλώσει; Τι είδους «Ελευθεροτυπία» είναι αυτή; Τζάμπα αγωνιστήκαμε κάποιοι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια, καταγγέλλοντας ακόμη και τον πρώην διευθυντή σύνταξης του Κυριακάτικου για λογοκρισία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου