Η επίσημη εμφάνιση μιας «νέας γραμμής» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε κομματική διαδικασία

Η επίσημη εμφάνιση μιας «νέας γραμμής» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε κομματική διαδικασία 

του Π. Κοσμά, Πηγή: rproject

Τη βδομάδα ύστερα από τη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (30 Νοεμβρίου -1-2 Δεκεμβρίου), μια συγχορδία ομιλιών και συνεντεύξεων* κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε, σε καταπληκτικό συντονισμό, ένα νέο πολιτικό πλαίσιο και μια συνεκτική «νέα γραμμή» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η «νέα γραμμή» αποτελεί βεβαίως «διασταλτική» ερμηνεία των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας βέβαια τις μεγάλες δυνατότητες «παρερμηνείας» που αφήνουν οι ίδιες οι αποφάσεις, καθώς...
βρίθουν προβληματικών σημείων και αντιφάσεων.**

Ωστόσο, η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην πρώτη Σύνοδο της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε την «επίσημη πρώτη» της νέας γραμμής σε κομματική διαδικασία – αν και ελλειπτικά διατυπωμένη, χωρίς τις «τεχνικές λεπτομέρειες», για παράδειγμα, της ομιλίας του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο.

Οι «νέες ιδέες» που κυριαρχούν στη νέα αφήγηση του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και μιας ηγετικής ομάδας στελεχών-«εν αναμονή υπουργών», συνοψίζονται στους εξής βασικούς άξονες:

α. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει μονομερείς ενέργειες («εκτός αν υποχρεωθεί», δήλωσε στο «Βήμα» ο Γιάννης Δραγασάκης…).
Θα αναδιαπραγματευτεί τη δανειακή σύμβαση και θα ζητήσει λύση του προβλήματος του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η αναδιαπραγμάτευση («με τους εταίρους μας» επαναλαμβάνει πλέον σταθερά ο Αλέξης Τσίπρας) για μια ευρωπαϊκή λύση αντικαθιστά πλέον τη μέχρι πρότινος θέση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.

Επίσης, η επαναδιαπραγμάτευση για ευρωπαϊκή λύση («με τους εταίρους μας») αδειάζει από κάθε νόημα την (ούτως ή άλλως πλάγια) αναφορά της διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ στο «Καμιά θυσία για το ευρώ».
Εν τέλει, η προσπάθεια σηματοδότησης με πολλούς τρόπους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ασκήσει πολιτική ως δύναμη ρήξης με το εγχώριο και διεθνές σύστημα, αλλά ως «δύναμη αναδιαπραγμάτευσης», αποτελεί σαφή μετατόπιση από το πολιτικό έδαφος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

β. Το «κυβέρνηση της Αριστεράς», που αποτέλεσε την κορωνίδα της πολιτικής μας όλους τους προηγούμενους μήνες και αναφέρεται στη διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω της «κερκόπορτας» περί «πλειοψηφικού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου» και «ευρείας πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας», μετατρέπεται σε «κυβέρνηση εθνικής ή κοινωνικής σωτηρίας», «κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» κ.λπ. Και είναι φανερό ότι η «ευρεία συμμαχία» δεν αφορά τις δυνάμεις της Αριστεράς (γιατί το ΚΚΕ αρνείται και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπορεί να συνδράμει κοινοβουλευτικά).

Επικουρικά, χρησιμοποιείται και η έκφραση «κυβέρνηση λαϊκής ενότητας». Σε κάθε περίπτωση, μία μόλις βδομάδα ύστερα από τη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, το «κυβέρνηση της Αριστεράς» των κειμένων που υπερψηφίστηκαν έχει για τα καλά συσκοτιστεί…
Η αποστολή αυτής της κυβέρνησης περιγράφεται πλέον όχι απλώς με «εθνικούς» και διαταξικούς όρους («ανόρθωση, ξαναχτίσιμο και ανασυγκρότηση της χώρας» κ.λπ.), αλλά χρωματίζεται όλο και πιο έντονα με τα χρώματα της «κάθαρσης» και του εξορθολογισμού του ελληνικού καπιταλισμού: πόλεμος στο «τρίγωνο της αμαρτίας» που συνθέτουν οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, τα διαπλεκόμενα μίντια, τα κόμματα της διαπλοκής, πόλεμος στη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, νέος-α;ναπτυξιακός ρόλος του Δημοσίου κ.λπ. κ.λπ.

γ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες υπό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο. Οι αντιφατικές γενικότητες της τελευταίας περιόδου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναφέρει υπό «δημόσιο έλεγχο» τις τράπεζες αλλά ταυτόχρονα θα ιδρύσει και δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα βρήκαν τη διευκρίνισή τους στη συνέντευξη του Γιάννη Δραγασάκη στο «Βήμα», που προτείνει το σουηδικό πρότυπο της δεκαετίας του ’90: κρατικοποίηση, εξυγίανση και επάνοδος σε ιδιωτικά χέρια! Δύσκολα θα βρει κανείς ουσιαστική διαφορά με αυτό που προβλέπει το σχέδιο της τρόικας για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών: ανακεφαλαιοποίηση, εξυγίανση, πέρασμα των μετοχών στον EFSF ή στο ΤΧΣ και επιστροφή τους στους ιδιώτες.

Να γιατί, παρά τον εξαγγελλόμενο «δημόσιο έλεγχο», μας χρειάζεται και η ίδρυση δημόσιας επενδυτικής τράπεζας…

δ. Αντί για μαζικές εθνικοποιήσεις, αναδύεται ένας νέος ρόλος για το Δημόσιο και τις δημόσιες επενδύσεις: επειδή είναι ουτοπικό ότι η ανάπτυξη θα έρθει με μαζικές ιδιωτικές επενδύσεις -εξήγησε ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο- θα χρειαστούν δημόσιες επενδύσεις ώστε να «ενθαρρυνθούν» και οι ιδιωτικές επενδύσεις…
Το μενού έχει επίσης Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (τα περιβόητα ΣΔΙΤ του Σημίτη και του Αλκογοσκούφη) και αναφορές στην «υγιή» επιχειρηματικότητα.
Μια υπόσχεση για «κάθαρση» από τη διαφθορά και τη διαπλοκή και ένας πραγματικός «ιστορικός συμβιβασμός» με την επιχειρηματική τάξη.

Η ομιλία Τσίπρα στην Κ.Ε. 

 
Στην ομιλία του Αλ. Τσίπρα όλα αυτά δεν εκτέθηκαν αναλυτικά και με την «καθαρότητα» που διατυπώνονται σε συνεντεύξεις ή σε ομιλίες με κοινό τις «παραγωγικές τάξεις» (ΔΕΘ, Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο). Υπήρχαν όμως όλες οι κεντρικές ιδέες, προσεκτικότερα διατυπωμένες, καθώς και μια καινούργια αναφορά με μεγάλη συμβολική και πολιτική αξία: η αναφορά στο θετικό υπόδειγμα των «προοδευτικών κυβερνήσεων» της Αργεντινής και της Βραζιλίας.
Συγκεκριμένα αναφέρθηκε:
- Σε μια «κυβέρνηση ευρείας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ».
- Η κυβέρνηση αυτή «θα δρομολογήσει την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας» και θα προχωρήσει σε «πάταξη της διαφθοράς, της διαπλοκής και της φοροδιαφυγής».
- Προδιέγραψε ως χρόνο της «μεγάλης ανατροπής» το τέλος του επόμενου Μαρτίου, όταν «ένα μόνο δίλημμα θα υπάρχει: ή θα καταρρεύσει ο λαός και ο τόπος ή θα φύγει η συγκυβέρνηση της κατάρρευσης».

  Όλες αυτές οι αναφορές στεφανώθηκαν επάξια με την αναφορά στα θετικά υποδείγματα της Αργεντινής και της Βραζιλίας. Παραθέτουμε το σχετικό χωρίο: «Σε λίγο, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση των κυβερνώντων κομμάτων της Βραζιλίας και της Αργεντινής, θα αναχωρήσει για επίσημη επίσκεψη σ’ αυτές τις δύο χώρες. Είναι μια επίσκεψη-δείγμα γραφής της δικής μας ενεργητικής και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Θα επισκεφτούμε δύο χώρες, μέλη του G20 τις οποίες κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν οι ομοϊδεάτες του κ. Σαμαρά. Χώρες τις οποίες ανέστησαν αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις που αγνόησαν το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Λαοί που πέταξαν από πάνω τους τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και βαδίζουν το δρόμο της ανάπτυξη και τις αξιοπρέπειας».

Από πότε όμως η πολιτική του Λούλα και της σοσιαλφιλελεύθερης κυβέρνησής του είναι πρότυπο για το πώς μια «προοδευτική κυβέρνηση» θα «αναστήσει» τη χώρα; Από πότε από την Αργεντινή κρατάμε ό,τι τη βάζει σε κοινό παρονομαστή με τη Βραζιλία; Και γιατί σε μια αναφορά στη Λατινική Αμερική δεν χωράει το «πρότυπο» της Βενεζουέλας;

Κατά τα άλλα, ο Αλέξης Τσίπρας εκφώνησε μια ομιλία στοχευμένη στα δελτία ειδήσεων και όχι στο άνοιγμα πολιτικού διαλόγου στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια η συνεδρίαση απορροφήθηκε από τα αναγκαία διαδικαστικά και οργανωτικά ζητήματα της εκλογής της νέας Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως η πολιτική διαδικασία της Συνόδου αποσαθρώθηκε.
Έτσι, μια σημαδιακή ομιλία δεν έγινε καν αντικείμενο συζήτησης. Και αυτό είναι ένα σημαντικό κρατούμενο από την πρώτη Σύνοδο της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

* Αναφέρονται ενδεικτικά -μεταξύ πολλών άλλων- η ομιλία Τσίπρα στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, η συνέντευξη του Γιάννη Δραγασάκη στο «Βήμα», η συνέντευξη του ΔημήτρηΠαπαδημούλη στην εφημερίδα «Κεφάλαιο» που αναδημοσιεύτηκε και από το www.capital.gr και η συνέντευξη του Γιώργου Σταθάκη στο www.euro2day.gr και την ΠρωινήΕνημέρωση της ΝΕΤ στις 12/12/12.

* Οι δυνάμεις του Rproject και η Μαρξιστική Φωνή ήταν οι μόνες που δεν υπερψήφισαν αυτές τις αποφάσεις