Εδώ και περίπου ένα χρόνο, η Ευρωζώνη και τα όργανά της το παίζουν καθυστερήσεις, όχι ότι δεν το έκαναν και προηγουμένως, (όλοι θυμόμαστε το περίφημο «τενεκεδάκι», που μόλις και με τα βίας ρόλαρε μπροστά, από σύνοδο σε σύνοδο κορυφής), αλλά αυτή τη φορά το «τενεκεδάκι» αντί για μπροστά, ρολάρει προς τα πίσω αψηφώντας το μόνο σταθερό σ’ αυτό τον κόσμο, το Νόμο της Βαρύτητας.
Ο λόγος είναι οι Γερμανικές εκλογές, και η διατήρηση της ηρεμίας των αποχαυνωμένων γερμανών ψηφοφόρων, ώστε να ξαναψηφίσουν Μέρκελ.
-Θα προχωρήσει η τραπεζική ένωση;
-Ναι, όχι όμως τώρα, αλλά μετά τις Γερμανικές εκλογές.
-Ναι, όχι όμως τώρα, αλλά μετά τις Γερμανικές εκλογές.
-Θα κουρευτεί το ελληνικό χρέος;
-Δεν ήρθε ακόμα η ώρα. Θα δούμε μετά τις Γερμανικές εκλογές.
-Πώς θα χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη;
-Θα δούμε, μετά τον Σεπτέμβριο, όταν με το καλό θα έχουν τελειώσει οι Γερμανικές εκλογές.
Ενώ είναι φανερό, και εκ πρώτης όψεως λογικό, η στοργική μητέρα Μέρκελ να καθυστερεί τη λήψη άμεσων αποφάσεων που θα δυσαρεστήσουν το πιστό της ποίμνιο, αποφάσεις που ουσιαστικά συνεπάγονται την εις βάρος του φορολογική αφαίμαξη, προς όφελος των ανάξιων να βοηθηθούν Νοτίων, εν τούτοις ερωτήματα εγείρονται σχετικά με το κατά πόσον οι Γερμανοί πείθονται από τις προσπάθειες της γερμανικής ηγεσίας να δημιουργήσει κλίμα τεχνητού εφησυχασμού.
Αν η Γερμανία ήταν μια αποκλεισμένη χώρα αυτό θα μπορούσε να ισχύει. Αλλά επειδή δεν είναι και επειδή ο αχός από τον υπόλοιπο κόσμο σχετικά με το τι πρόκειται να διαμειφθεί μετά τις εκλογές φτάνει αμείωτος και προς τα μέσα, δυο τινά μπορούν να συμβαίνουν: είτε η Καγκελάριος είναι «μανούλα» στις γητειές ώστε να αποκοιμίζει ολόκληρη τη χώρα της, είτε οι Γερμανοί είναι επιρρεπείς στην αποχαύνωση και το παραμύθι.
Επειδή, δυσκολεύομαι να πιστέψω, είτε το ένα, είτε το άλλο, αναρωτιέμαι, προς τι όλη αυτή η φαρσοκωμωδία στην οποία προφανώς συμπράττουν στον ίδιο βαθμό, τόσο οι θύτες όσο και τα προς εξαπάτηση θύματα.
Δυστυχώς, η πολιτική περισσότερο από ποτέ στηρίζεται εν γνώσει της στην τέχνη της εξαπάτησης, έστω και με αυτό τον τόσο χονδροειδή τρόπο, για να δρέπει πλειοψηφίες από τα πλέον αδαή, αμόρφωτα, και καθυστερημένα πνευματικά και κοινωνικά στρώματα.
Πηγή: CYNICAL
-Δεν ήρθε ακόμα η ώρα. Θα δούμε μετά τις Γερμανικές εκλογές.
-Πώς θα χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη;
-Θα δούμε, μετά τον Σεπτέμβριο, όταν με το καλό θα έχουν τελειώσει οι Γερμανικές εκλογές.
Ενώ είναι φανερό, και εκ πρώτης όψεως λογικό, η στοργική μητέρα Μέρκελ να καθυστερεί τη λήψη άμεσων αποφάσεων που θα δυσαρεστήσουν το πιστό της ποίμνιο, αποφάσεις που ουσιαστικά συνεπάγονται την εις βάρος του φορολογική αφαίμαξη, προς όφελος των ανάξιων να βοηθηθούν Νοτίων, εν τούτοις ερωτήματα εγείρονται σχετικά με το κατά πόσον οι Γερμανοί πείθονται από τις προσπάθειες της γερμανικής ηγεσίας να δημιουργήσει κλίμα τεχνητού εφησυχασμού.
Αν η Γερμανία ήταν μια αποκλεισμένη χώρα αυτό θα μπορούσε να ισχύει. Αλλά επειδή δεν είναι και επειδή ο αχός από τον υπόλοιπο κόσμο σχετικά με το τι πρόκειται να διαμειφθεί μετά τις εκλογές φτάνει αμείωτος και προς τα μέσα, δυο τινά μπορούν να συμβαίνουν: είτε η Καγκελάριος είναι «μανούλα» στις γητειές ώστε να αποκοιμίζει ολόκληρη τη χώρα της, είτε οι Γερμανοί είναι επιρρεπείς στην αποχαύνωση και το παραμύθι.
Επειδή, δυσκολεύομαι να πιστέψω, είτε το ένα, είτε το άλλο, αναρωτιέμαι, προς τι όλη αυτή η φαρσοκωμωδία στην οποία προφανώς συμπράττουν στον ίδιο βαθμό, τόσο οι θύτες όσο και τα προς εξαπάτηση θύματα.
Δυστυχώς, η πολιτική περισσότερο από ποτέ στηρίζεται εν γνώσει της στην τέχνη της εξαπάτησης, έστω και με αυτό τον τόσο χονδροειδή τρόπο, για να δρέπει πλειοψηφίες από τα πλέον αδαή, αμόρφωτα, και καθυστερημένα πνευματικά και κοινωνικά στρώματα.
Πηγή: CYNICAL
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου