2393...ένα ραπόρτο από τη Δεύτερη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας

2393….ολόκληρη η Ολλανδία έχει σκεπαστεί από θάλασσα και οι Βρυξέλες είναι παραθαλάσσια πόλη.

Το 2023 ήταν το «Διαρκές καλοκαίρι». 500000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από φωτιές, λειψυδρία, κλπ.

Στη συνέχεια αποκολλάται η Δυτική Ανταρκτική, η Αφρική και Αυστραλία πνίγονται. Μαζικές μεταναστεύσεις διαταράσσουν την παγκόσμια τάξη. Και το 2093 έρχεται η καταστροφή.

Σε όλο αυτόν το χαλασμό, η Κίνα ήταν η μόνη που μπόρεσε να αντιδράσει και "σώθηκε".

Η Δεύτερη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας «γιορτάζει» την 300η επέτειο από την «Μεγάλη Κατάρρευση».

Και ένας Κινέζος ακαδημαϊκός μελετά την οικονομική ιστορία της Δύσης για να βρει τους λόγους που οδήγησαν στην κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού το 2093.

Πώς ήταν δυνατόν, ενώ ήξεραν για περισσότερο από έναν αιώνα ότι το διοξείδιο του άνθρακα απορροφά θερμότητα και οδηγεί σε αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, να μην έπραξαν τα δέοντα. Τι στο διάολο είχαν πάθει τα «Παιδιά του Διαφωτισμού»;

Ο κινέζος ιστορικός ταυτοποιεί μια τεχνολογική επανάσταση που κράτησε 3 αιώνες και εκδηλώθηκε σε 3 κύματα:

Αρχικά στη Μ Βρετανία (1750-1850), στη συνέχεια στη Γερμανία, στις ΗΠΑ και στην υπόλοιπη Ευρώπη (1850-1950) και τελικά στον υπόλοιπο κόσμο (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) (1950-2050).

Στη διάρκεια αυτών των 3 αιώνων συγκροτήθηκε το «carbon industrial complex» (σύμπλεγμα όλων των συμφερόντων που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται με τα υδρογονανθρακικά κάυσιμα) το οποίο κατά τη αποκορύφωσή του στη διάρκεια του 3ου κύματος διαστρέβλωσε την επιστήμη από ερευνητική πρακτική σε υποχείριο της πολιτικής. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν αμφισβητήσεις επιστημονικές για την σχέση καυσίμων - παγκόσμιας θέρμανσης.

Επιπλέον, η επανάσταση του σχιστολιθικού αερίου που θεωρήθηκε η σωτήριος «γέφυρα μετάβασης» προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ήταν η πηγή του κακού λόγω : 

•  διαρροών φυσικού αερίου κατά την άντληση του με υδραυλική διάρρηξη- Fracking- του σχιστόλιθου (η ανωτέρω επανάσταση)

• μεγάλης μείωσης της τιμής και αύξηση της χρήσης σε θέρμανση και μεταφορές με συνέπεια την απώλεια των κερδών σε εκπομπές από τη μείωση του άνθρακα λόγω διαρροών στο δίκτυο διανομής

• μη μείωσης της χρήσης άνθρακα σε πολλές χώρες και έτσι επιπλέον εκπομπές

•  τη μείωση των σωματιδιακών εκπομπών που παρά την καταστρεπτική επίδραση σε υγεία και περιβάλλον παίζουν θετικό ρόλο στο θερμικό ισοζύγιο μειώντας την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Το πρόβλημα με το σχιστολιθικό αέριο ήταν ότι θεωρήθηκε μετάβαση και εγκλώβησε την ανθρωπότητα στα υδρογονανθρικά καύσιμα υποσχόμενο ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο μέλλον. Αλλά αυτό που ήταν να γίνει στο μέλλον έπρεπε να γίνει τη στιγμή που μιλούσαν για μετάβαση.

Αυτά γίνονται σε (πολύ) μέσες άκρες στο «The Collapse of Western Civilization: A View from the Future των Naomi Oreskes και Erik M. Conway (2014).

Οι 2 συγγραφείς είναι ιστορικοί της επιστήμης και στο τελευταίο τους βιβλίο αναμειγνύουν ιστορία και μετα-αποκαλυπτική επιστημονική φαντασία (αλλά και επιστήμη, οικονομία, πιλοτική, φιλοσοφία και ψυχολογία) για να κάνουν μια δριμύτατη κριτική στο νεοφιλελευθερισμό, στη λατρεία της αγοράς και στο μίσος για κανόνες και όρια. Ουσιαστικά κατηγορούν το νεοφιλελευθερισμό για δολοφονία του δυτικού πολιτισμού.

Αν και η επιστημονική αμφισβήτηση της επίδρασης των καυσίμων στην κλιματική αλλαγή (οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι θολώνει το τοπίο) είναι σαθρή (βλ. εδώ για τεκμηρίωση) και οι συγγραφείς είναι μονοδιάστατοι (για το επίπεδο που θέλουν το βιβλίο τους) εμμένοντας στη θέρμανση ενώ υπάρχουν τόσα ακόμη να πεί κανείς για την κλιματική αλλαγή, η ιδέα είναι πολύ ωραία – και μόνο που η έρευνα γίνεται από ιστορικό της Δεύτερης Λαϊκής Δημοκρατία της Κίνας στο σχετικά μακρινό μέλλον αρκεί για να κάνει τους αμερικανούς ρεπουμπλικανούς να φρικάρουν και το βιβλίο να αξίζει (αν και οι συγγραφείς θέλουν μάλλον να πουν ότι αν η αγορά θέλει να επιζήσει πρέπει δεχτεί όρια και κανόνες).