Μεταγνώσεις

«Ηταν οι καλύτερες μέρες, ήταν οι χειρότερες μέρες, ήταν τα χρόνια της σοφίας, ήταν τα χρόνια της άνοιας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της ολιγοπιστίας, η εποχή του Φωτός και η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας και ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπρος μας τα πάντα, είχαμε μπρος μας το τίποτε, πηγαίναμε όλοι στον Παράδεισο, πηγαίναμε όλοι στο αντίθετό του»
Ch Dickens, A Tale of Two Cities

«Εσύ κι εγώ Ζόιντ, είμαστε σαν τον Μπιγκ Φουτ. Οι καιροί περνούν, εμείς ποτέ δεν αλλάζουμε…»
Τ Πύντσον, Vineland

«Οι άνθρωποι κάνουν την ίδια τους την Ιστορία, δεν την κάνουν όμως κάτω από ελεύθερες συνθήκες, που διάλεξαν μόνοι τους, μα κάτω από συνθήκες που βρέθηκαν άμεσα, που δόθηκαν και κληρονομήθηκαν από το παρελθόν.»
K Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

«Αυτοί που ελέγχουν το Μικροσκοπικό, ελέγχουν τον κόσμο»
Τ Πύντσον,
Mason & Dixon

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Τα εργασιακά μελλούμενα ή Humans Need Not Apply




Τον τελευταίο χρόνο, είναι αλήθεια με αρκετή καθυστέρηση, έχει αρχίσει να απασχολεί οικονομολόγους και κοινό, η κατάσταση με την αυτοματοποίηση της εργασίας ή, καλύτερα, η ρομποτοποίηση της οικονομίας.

Αν αφήσουμε κατά μέρος διάφορους «πυροβολημένους» που οραματίζονται την «Εποχή των Πνευματικών Μηχανών» χωρίς να πολυλαμβάνουν υπόψη τους το ανθρώπινο κόστος μιας τέτοιας «μετάβασης», οχυρωμένοι πίσω από μια «μοιρολατρική» ερμηνεία της εξέλιξης και έναν μυθικό μισθό, οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι, όταν καθίσουν και αναλογιστούν τα πιθανά μελλούμενα, καταλήγουν με μια ανατριχιαστική αίσθηση να διαπερνάει νού και σώμα.


Πριν μια πενταετία ο Martin Ford (επιχειρηματίας της Silicon Valley) έγραψε τα «Φώτα στο Τούνελ» όπου συνόψιζε τις απόψεις του για τα εργασιακά μελλούμενα αλλά δεν ήταν πολλοί αυτοί που έδωσαν σημασία (βλ. εδώ για παρουσίαση του βιβλίου).


Σήμερα, 6 και χρόνια μετά το έμφραγμα που τσάκισε την παγκόσμια οικονομία και την έβαλε στην εντατική (πιθανώς για μόνιμη εγκατάσταση και παρακολούθηση), με άλλες οικονομίες να προσπαθούν να αναλάβουν κι άλλες να είναι ακόμη «φυτά» και συνδεμένες με το μηχάνημα (ονόματα δεν λέμε), το ερώτημα του εργασιακού μέλλοντος έρχεται με δριμύ τρόπο στην επικαιρότητα.


Πριν 1 χρόνο, ερευνητές του πανεπιστημίου της Οξφόρδης επεξεργάστηκαν στοιχεία για περισσότερα από 700 επαγγέλματα και βρήκαν ότι το 47% των επαγγελμάτων σήμερα στις ΗΠΑ φαίνεται πως αντικρίζουν την άβυσσο του Καιάδα της Αυτοματοποίησης.


Τα ίδια και χειρότερα για τη Γριά Πουτάνα και την Ηγερία της: το 50-60% των σημερινών επαγγελμάτων στις ευρωπαϊκές χώρες και στη Γερμανία κινδυνεύουν με εξαφάνιση.


Ο κοσμος το βλέπει, το δηλώνει, ανησυχεί βαθύτατα γι΄αυτό και μετά τρέχει να αγοράσει το καινούργιο ipod της Apple

Όσοι βαριούνται να φυλλομετρήσουν τις παραπάνω έρευνες μπορούν να τα δούν συμπυκνωμένα στο ωραίο και σύντομο φιλμάκι του C.G.P. Grey



Στη συνέχεια μπορούν να ακούσουν και να σιγοτραγουδήσουν για χιλιοστή φορά παρέα με τον Άμστρονγκ, “I see trees of green, red roses too…» και τα λοιπά….

ΥΓ. Φυσικά, νέα επαγγέλματα θα δημιουργηθούν (ορθότερα: δημιουργούνται σήμερα και θα δωθούν στους λαούς τα επόμενα χρόνια). Προσωπικά, κι ανησυχώντας για την επαγγελματική αποκατάσταση των γιων μου , προσανατολίζομαι να τους συμβουλέψω να ακολουθήσουν το επάγγελμα του Αμνησιοχειρουργού ο ένας και του εκτροφέα κλώνων ο άλλος.

Καλή περίπτωση είναι και το επάγγελμα του Αστροκληρικού δοθέντος ότι η ανάγκη για πίστη σε έναν "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση" δημιουργό δεν θα πάψει και τότε...

Αλλά γι' αυτά σε επόμενο ποστ.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου