Με αφορμή τη συνάντηση Τσίπρα – Σόιμπλε

Με αφορμή τη συνάντηση Τσίπρα – Σόιμπλε

[…] Η συντηρητική επαναστατική αντίληψη έχει απλώσει την επιρροή της σε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Η «τύχη της όψιμης γένεσης», σε συνδυασμό με το πολιτικό και πολιτιστικό κεφάλαιο που κερδίζει όποιος παίζει το χαρτί του εθνικισμού, διευκόλυνε την άνετη παραβίαση των ταμπού. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ηγετικό στέλεχος του CDU, δεν δίστασε να περιγράψει το έθνος ως μια «κοινότητα προστασίας και πεπρωμένου». Ο χαρακτηρισμός αυτός, που στοχεύει στα σκοτεινότερα ένστικτα του πατριωτικού αισθήματος των Γερμανών, υποδηλώνει ότι οι υπαρξιακές ανάγκες της εθνικής ενότητας είναι ανώτερες από άλλες αρχές. Αντιθέτως, ένα από τα αγαπημένα συνθήματα του Κολ ήταν «Ένας καλός Γερμανός είναι ένας καλός Ευρωπαίος». Στην προσπάθειά του να αναβιώσει έναν ρομαντικό ορισμό του λαού, ο Σόιμπλε αναφέρει τις επισημάνσεις του ποιητή Γιόζεφ φον Άιχεντορφ: «Η λαϊκή ψυχή δεν ζει μόνο με ψωμί ή με ιδέες. Για να αποκτήσει δύναμη και ζωή, χρειάζεται να αγαπήσει και να νοιαστεί για κάτι θετικό. Πάνω από όλα επιθυμεί μια εστία με την πλήρη έννοια της λέξης, θέλει, δηλαδή, να έχει τη δική της σφαίρα βασικών ιδεών, προτιμήσεων και αντιπαθειών, που να διαποτίζουν όλες της τις σχέσεις». Έτσι, ενώ η προηγούμενη γενιά πολιτικών ηγετών καθόρισε απόλυτα την εξωτερική πολιτική της με βάση το στόχο της πλήρους ένταξης της Γερμανίας στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ, μια νέα γενιά, την οποία αντιπροσωπεύουν άτομα όπως ο Σόιμπλε, «δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να κρύψουν τη θεμελιώδη και απόλυτη πίστη τους στις αξίες του γερμανικού εθνικισμού».

Ρίτσαρντ Γουόλιν, Η Γοητεία του Ανορθολογισμού. Μτφ, Μ Φιλιππακοπούλου, Εκδ Πόλις, 2007