Ωραίες και καλές όλες αυτές οι μουσικές του πριν. Αλλά δεν αντιστοιχούν στην τρέχουσα κρίση του δυσκοίλια μετασχηματιζόμενου τεχνοκαπιταλισμού. Για να μην πώ ότι είναι άκυρες. Όπως και να το κάνουμε, όπως και να τις ακούσουμε. Όμορφες, ιδιαίτερες αλλά, στην ουσία τους, αναπολήσεις προσωπικών στιγμών που δεν μπορούν να υπάρξουν πλέον. Οι Haxan Cloak, το σόλο-πρότζεκτ του Bobby Krlic, γεννημένο εντός κρίσης, λαξεύει τα πιο ιδιαίτερα ηχητικά τοπία της τρέχουσας φάσης, πιο διστακτικά στη αρχή (The Haxan Cloak (2011), The Men Parted The Sea To Devour The Water (2012)), αριστουργηματικά εφέτος (Excavation). Και, για μια καόμη φορά, έχουμε πτώση.
(Χα, χα! Καγχάζει ο αμετανότητος λενινιστής: Από πού καλέ η πτώση, από τον πυθμένα; Επειδή πήρατε μια BMW με δανεικά;)
1. Consumed
2. Excavation, Pt. 1
3. Excavation, Pt. 2
4. Mara
5. Miste
7. Dieu
8. The Drop
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου