Workers of the world, untie!: Excavation

Μεταγνώσεις

«Ηταν οι καλύτερες μέρες, ήταν οι χειρότερες μέρες, ήταν τα χρόνια της σοφίας, ήταν τα χρόνια της άνοιας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της ολιγοπιστίας, η εποχή του Φωτός και η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας και ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπρος μας τα πάντα, είχαμε μπρος μας το τίποτε, πηγαίναμε όλοι στον Παράδεισο, πηγαίναμε όλοι στο αντίθετό του»
Ch Dickens, A Tale of Two Cities

«Εσύ κι εγώ Ζόιντ, είμαστε σαν τον Μπιγκ Φουτ. Οι καιροί περνούν, εμείς ποτέ δεν αλλάζουμε…»
Τ Πύντσον, Vineland

«Οι άνθρωποι κάνουν την ίδια τους την Ιστορία, δεν την κάνουν όμως κάτω από ελεύθερες συνθήκες, που διάλεξαν μόνοι τους, μα κάτω από συνθήκες που βρέθηκαν άμεσα, που δόθηκαν και κληρονομήθηκαν από το παρελθόν.»
K Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

«Αυτοί που ελέγχουν το Μικροσκοπικό, ελέγχουν τον κόσμο»
Τ Πύντσον, Mason & Dixon

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Excavation

Ωραίες και καλές όλες αυτές οι μουσικές του πριν. Αλλά δεν αντιστοιχούν στην τρέχουσα κρίση του δυσκοίλια μετασχηματιζόμενου τεχνοκαπιταλισμού. Για να μην πώ ότι είναι άκυρες. Όπως και να το κάνουμε, όπως και να τις ακούσουμε. Όμορφες, ιδιαίτερες αλλά, στην ουσία τους, αναπολήσεις προσωπικών στιγμών που δεν μπορούν να υπάρξουν πλέον. Οι Haxan Cloak, το σόλο-πρότζεκτ του Bobby Krlic, γεννημένο εντός κρίσης, λαξεύει τα πιο ιδιαίτερα ηχητικά τοπία της τρέχουσας φάσης, πιο διστακτικά στη αρχή (The Haxan Cloak (2011), The Men Parted The Sea To Devour The Water (2012)), αριστουργηματικά εφέτος (Excavation). Και, για μια καόμη φορά, έχουμε πτώση.
(Χα, χα! Καγχάζει ο αμετανότητος λενινιστής: Από πού καλέ η πτώση, από τον πυθμένα; Επειδή πήρατε μια BMW με δανεικά;)

1. Consumed