Την «κατάργηση» του ΟΗΕ επιθυμούν οι ΗΠΑ

Χαλίφης στη θέση του χαλίφη φιλοδοξεί να γίνει ο Ομπάμα, επιδιώκοντας να «ακυρώσει» τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η αμερικανική ερμηνεία της «επανεκκίνησης» που εξόργισε τον Μπαν Κι Μουν και η θέση της Ρωσίας

 Ο διαχωρισμός με αφορμή τη Συρία είναι απλώς μια μεμονωμένη περίπτωση, η οποία έβγαλε οριστικά στην επιφάνεια τις βαθιές αντιθέσεις μεταξύ των δύο μπλοκ όσον αφορά τις προσεγγίσεις τους για την παγκόσμια τάξη. Η συριακή κρίση και η ξεκάθαρη επιδίωξη της Αμερικής να επιτεθεί στο καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ παρακάμπτοντας τον ΟΗΕ ώθησαν ακόμη και τον συγκρατημένο στις τοποθετήσεις του γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν να κατηγορήσει ανοιχτά την Ουάσινγκτον για παραβίαση του καταστατικού του οργανισμού και προετοιμασία στρατιωτικής επέμβασης εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους. Στη σύνοδο κορυφής του G20 στην Αγία Πετρούπολη ο Ομπάμα δεν έκρυβε την επιθυμία της αμερικανικής πλευράς να υποκαταστήσει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με την ψηφοφορία στα δικά του κρατικά νομοθετικά σώματα.

Διαίρει και βασίλευε

 Στις 11 Σεπτεμβρίου είναι προγραμματισμένη η συνεδρίαση του Κογκρέσου για το θέμα της Συρίας. Αν οι νομοθέτες δώσουν τις περισσότερες ψήφους υπέρ της απόφασης για στρατιωτικό πλήγμα κατά της Δαμασκού -και με δεδομένη την έντονη προσπάθεια επηρεασμού των μελών του Κογκρέσου προς αυτή την κατεύθυνση μια τέτοια εξέλιξη δείχνει πιθανή- τότε ο Ομπάμα αναμφίβολα θα δώσει τη σχετική εντολή, αφού η απόφαση του Κογκρέσου φαντάζει πιο νόμιμη και δεσμευτική για να εκτελεστεί από ό,τι ένα ψήφισμα του ΟΗΕ. Το γεγονός ότι η στρατιωτική επέμβαση στη σύγκρουση της Συρίας αντιβαίνει στους διεθνείς νόμους και ηθικούς κανόνες, δεν απασχολεί τον Λευκό Οίκο. Η Αμερική φέρεται στη διεθνή σκηνή σαν τον Ρωμαίο δικτάτορα που διακήρυξε την αρχή του «διαίρει και βασίλευε», μη διστάζοντας καθόλου να αναλαμβάνει έναν τέτοιο ρόλο, το αντίθετο, μάλιστα, θεωρεί ότι αυτό το στιλ διαχείρισης εξακολουθεί να είναι το πιο αποτελεσματικό.
Την προηγούμενη εβδομάδα έγινε γνωστό ότι ο Ομπάμα έδωσε εντολή στο Πεντάγωνο να διευρύνει τον κατάλογο των στόχων στο έδαφος της Συρίας. Έτσι, οι συζητήσεις για περιορισμένο πλήγμα στο καθεστώς του Άσαντ που δεν θα επηρεάσει την ισορροπία δυνάμεων στον εμφύλιο αποδείχθηκαν κοινή ψευδής διακήρυξη, όπως άλλωστε και οι αριθμοί που παρέθεσε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δηλαδή ότι το κόστος ενός στρατιωτικού πλήγματος στη Συρία δεν θα είναι μεγαλύτερο από μερικές δεκάδες εκατομμύρια δολάρια. Δεδομένου ότι ο Ομπάμα θα ενεργοποιήσει για το χτύπημα κατά της Δαμασκού όχι μόνο τους Τόμαχοκ, αλλά και την πολεμική αεροπορία, καθίσταται προφανές ότι η επιχείρηση που ετοιμάζεται θα είναι μεγάλης κλίμακας. Παρ’ όλα αυτά, οι μοναρχίες του Περσικού Κόλπου δεσμεύτηκαν να αποζημιώσουν τους Αμερικανούς όσον αφορά ένα σημαντικό τμήμα του κόστους υλοποίησής της.
Ποιος θα βομβαρδίσει τη Συρία είναι γνωστό σε μεγάλο βαθμό. Εκτός από τις ΗΠΑ, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις ετοιμάζονται να συμμετάσχουν η Γαλλία, η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία. Ωστόσο, στα δύο τελευταία κράτη η υποστήριξη αυτή μπορεί να στοιχίσει ακριβά, αν το καθεστώς του Άσαντ, που θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, αποφασίσει να κάνει χρήση χημικών όπλων προκειμένου να αμυνθεί. Ένα τέτοιο σενάριο, βγαλμένο από την Αποκάλυψη, δεν μπορεί να αποκλειστεί.

«Υπερφορτισμένο» το γλωσσικό λάθος των Αμερικανών

Είναι σε θέση ο ΟΗΕ να σταματήσει την αμερικανική στρατιωτική μηχανή; Με τον σημερινό πρόεδρο, κάτοχο του βραβείου Νόμπελ, η απάντηση είναι όχι. Ο Ομπάμα θεωρεί ότι πρωταρχική σημασία έχει το πρεστίζ της Αμερικής και το δικό του. Σύμφωνα με τον ένοικο του Λευκού Οίκου, η θετική ψήφος του Κογκρέσου για το θέμα της Συρίας θα δείξει σε όλο τον κόσμο την ενότητα του αμερικανικού έθνους, την ικανότητά του στην πράξη να επιλύει παγκόσμια προβλήματα κατά παράκαμψη του ΟΗΕ. Αμέσως μόλις ο πρόεδρος των δημοκρατικών Ομπάμα ήρθε στην εξουσία, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ χάρισε στον Ρώσο ομόλογό της ένα κόκκινο κουμπί με την επιγραφή «επανεκκίνηση» (perezagrúzka). Όμως η κακή γνώση της ρωσικής γλώσσας στο αμερικανικό υπουργείο επί των εξωτερικών οδήγησε στο να γραφτεί λάθος η επιγραφή και να αλλάξει και το νόημά της, καθώς σε αυτή αναφερόταν «Υπερφόρτιση» (peregrúzka). Αυτοί που συμμετείχαν τότε στις συνομιλίες γέλασαν με το γλωσσολογικό λάθος και ευθύς αμέσως το διόρθωσαν. Τώρα πλέον υπάρχουν αμφιβολίες για το αν εκείνο το λάθος των Αμερικανών ήταν τυχαίο. Οι διαφωνίες για το θέμα της Συρίας κατέδειξαν την υπερφόρτιση, όχι μόνο στις σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, αλλά και εκείνες της Αμερικής με τα κράτη που δεν ασπάζονται στις διεθνείς σχέσεις το «νόμο της ζούγκλας» και προτάσσουν πολιτισμένες μεθόδους διευθέτησης των συγκρούσεων. Όταν η δεύτερη οικονομία στον κόσμο, η κινεζική, δηλώνει -όπως και η Ρωσία- ότι είναι μη αποδεκτό το στρατιωτικό πλήγμα στο κυρίαρχο κράτος της Συρίας χωρίς την έγκριση του ΣΑ του ΟΗΕ, με την Ουάσινγκτον να αγνοεί την άποψη των χωρών που δεν συμπλέουν με την αμερικανική θέση, τότε αυτό είναι ένα σημάδι εμφανούς υπερφόρτισης όσον αφορά την αμερικανική εξωτερική πολιτική.

Μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας

Την παραμονή του G20 εμφανίστηκε στον δυτικό Τύπο ένα πλήθος από άρθρα, στα οποία οι συντάκτες τους υποστήριζαν ότι δεν χρειάζεται να υπολογίζεται η άποψη της Ρωσίας, καθώς η Μόσχα έχει ανακοινώσει ήδη ότι δεν θα παρέμβει στη σύγκρουση, που σημαίνει ότι η Δαμασκός μπορεί να βομβαρδιστεί χωρίς των κίνδυνο απαντητικών βημάτων από την πλευρά της Ρωσίας. Δεν θα πρέπει όμως οι συγκεκριμένοι συντάκτες να αναλογιστούν τις συνέπειες μιας τέτοιας λογικής; Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η Ρωσία λάμβανε υπόψη τη γνώμη των δυτικών εταίρων σε ευαίσθητα θέματα, όπως για παράδειγμα σε εκείνα που αφορούσαν την παράδοση σύγχρονων οπλικών συστημάτων στο εξωτερικό. Άραγε θα εξακολουθήσει η Μόσχα να λαμβάνει υπόψη τη γνώμη αυτή και στο μέλλον; 

Το κλαμπ των ΗΠΑ και τα τριάντα αργύρια

Η Ρωσία έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν προστατεύει το καθεστώς του Άσαντ, αλλά το σύστημα διεθνών σχέσεων που έχει διαμορφωθεί και το οποίο δεν προβλέπει την ξένη επέμβαση εναντίον κάποιου κράτους -ακόμη και αν αυτή έχει αγαθούς σκοπούς- χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ. Ο Ομπάμα, αντίθετα, επιδιώκει να αποδομήσει το ρόλο του οργανισμού, να τον μετατρέψει σε ένα «διεθνές κλαμπ συζητήσεων», καθιστώντας ως «νούμερο ένα» στον κόσμο τις αμερικανικές κυβερνητικές αρχές και, πιθανόν, και το ΝΑΤΟ.
Η διεθνής κρίση που έχει προκύψει λόγω της Συρίας έχει συστημικό χαρακτήρα, καθώς ούτε η Ρωσία ούτε και οι άλλες χώρες της BRICS δεν θα συμφωνήσουν ποτέ στο είδος της επανεκκίνησης που προτείνει η Ουάσινγκτον. Και ποια είναι αυτή; Να επανέλθουν οι διεθνείς σχέσεις στις συνθήκες του μονοπολικού κόσμου, ο οποίος είναι μη αποδεκτός για τις περισσότερες παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις - με εξαίρεση, μάλλον, τους πιο πιστούς δορυφόρους της αμερικανικής κυβέρνησης. Αυτούς όμως δεν τους ενδιαφέρει σε ποιον θα πουληθούν για «τριάκοντα αργύρια». 

Πηγή: Disdaimona