Κρίμα που καταργήθηκαν τα βραβεία «Λένιν». Αλλά μπορούν να του δώσουν 2ο «Νόμπελ»

Αιχμηρή, λέει, σκέτο ξυράφι η ομιλία του Τζόζεφ Στίγκλιτς στο συνέδριο AFL-CIO.

 «[…]Όλοι γνωρίζουν τα στοιχεία: ενώ η παραγωγικότητα των Αμερικανών εργαζομένων εκτοξεύθηκε, οι μισθοί έμειναν στάσιμοι. Από το 1979 η παραγωγικότητα ανά ώρα ενισχύθηκε κατά 40%, αλλά οι μισθοί ελάχιστα μεταβλήθηκαν. Εν τω μεταξύ, το ανώτατο 1% παίρνει ποσοστό μεγαλύτερο από το 20% του ΑΕΠ»

Επανάληψη

Όταν αλλάζει η παραγωγικότητα της εργασίας, η ίδια ποσότητα προϊόντων εκφράζει διαφορετικούς χρόνους εργασίας.

Επομένως αλλάζει και ο μισθός με το κομμάτι, γιατί είναι η έκφραση σε τιμή ενός ορισμένου χρόνου εργασίας.

Στο πιο πάνω παράδειγμά μας μέσα σε 12 ώρες είχαν παραχθεί 24 κομμάτια, ενώ η καινούργια αξία πού παραγότανμέσα σέ 12 ώρες ήταν 6 σελίνια, η ημερήσια αξία της εργατικης δύναμης 3 σελίνια, η τιμή της μιας ωρας εργασίας 3 πένες και ο μισθός για το κάθε κομμάτι 1,5 πένα. Σε κάθε κομμάτι είχε απορροφηθεί μισή ώρα εργασίας.

Αν τώρα η ίδια εργάσιμη μέρα προσφέρει 48 κομμάτια αντί 24, λ.χ. επειδή έχει διπλασιαστεί η παραγωγικότητα της εργασίας, και αν μείνουν αμετάβλητοι όλοι οι άλλοι όροι, τότε ο μισθός με το κομμάτι από 1,5 πένα πέφτει στα ¾ της πένας γιατί το κάθε κομμάτι εκφράζει πια μόνο ¼ αντί ½ ώρα εργασίας.

24 κομμάτια x1,5 πένες = 3 σελίνια (σ.σ 20 σελίνια = 240 πένες), καθώς επίσης 48 κομμάτια x ¾ της πένας =3 σελίνια.

Μ’ άλλα λόγια: ο μισθός με το κομμάτι ελαττώνεται στην ίδια αναλογία που αυξάνει ο αριθμός των κομματιών που παράγονται στο ίδιο χρονικό διάστημα, επομένως στην ίδια αναλογία που ελαττώνεται ό χρόνος εργασίας που ξοδεύεται γιά τό ίδιο κομμάτι.

Κ. Μαρξ, Το Κεφάλαιο, Μέρος 6ο, Ο Μισθός της Εργασίας. Μτφ. Π. Μαυρομμάτη, Σύγχρονη Εποχή 2002.