Το ρεκόρ χρέους
Στην Ιαπωνία, τέλος, το χρέος εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τα 1.000 τρισ. γεν. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών, το χρέος της Ιαπωνίας αναρριχήθηκε στα 1.008,6 τρισ. γεν (δηλ. 10,46 τρισ. δολάρια) στις 30 Ιούνη, αυξημένο κατά 1,7% συγκριτικά με το προηγούμενο τρίμηνο. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι τα συνολικά ομόλογα του ιαπωνικού κράτους ανέρχονται σε 830,5 τρισ. γεν, ποσό που ξεπερνά το αθροιστικό μέγεθος των οικονομιών των Γερμανίας, Γαλλίας και Μ. Βρετανίας.
To Ζεν
Η γιαπωνέζικη παραλλαγή της αίρεσης Τσ’ άν του βουδισμού στην Κίνα.
Χαρακτηρίζεται για τη λιτότητά του, το μυστικισμό του, που, υποτίθεται, οδηγεί στην ατομική γαλήνη, και για την παρότρυνση στη μόρφωση και στην τέχνη. Μερικά από τα γραφήματα και τους πίνακες Ζεν έχουν γίνει ευρύτατα γνωστά και βρήκαν θαυμαστές στη Δύση. Βασικό του στοιχείο είναι η «έλλαμψη» (σατόρι), η βιωμένη μέσω της έκστασης πραγματικότητα, στοιχείο που είναι δυσκολοπερίγραπτο και δύσκολα συμβιβάζεται με το λογικό.
Όταν κολλάει η μηχανή, τα πιστόνια διαστέλλονται από τη μεγάλη θερμοκρασία, γίνονται πολύ μεγάλα για τα τοιχώματα του κυλίνδρου, σφηνώνουν, πολλές φορές λιώνουν, μπλοκάρουν τη μηχανή και τον πίσω τροχό και την κάνουν να ντεραπάρει.
Τη πρώτη φορά που μου κόλλησε, τινάχτηκα από τον μπροστινό τροχό κι αυτός που καθόταν πίσω μου, έπεσε απάνω μου.
Στα τριάντα ξεμπλοκάρησε κι άρχισε να προχωράει, αλλά εγώ σταμάτησα στην άκρη του δρόμου για να δω τι έφταιξε. Το μόνο που μπόρεσε να πει ο συνεπιβάτης μου, ήταν «Τι σούρθε και το 'κανες αυτό;»
Σήκωσα τους ώμους μου και τα είχα εξίσου χαμένα μ'αυτόν. Στεκόμουνα εκεί δίπλα στ' αυτοκίνητα που πέρναγαν με ταχύτητα γύρω μας, και κοίταζα σα χαζός. Η μηχανή ήταν τόσο ζεστή που ο αέρας γύρω της ζεματούσε. Όταν σάλιωσα το δάχτυλο μου και τ'ακούμπησα πάνω της, τσιτσίρισε σαν καυτό σίδερο. Γυρίσαμε σπίτι, όσο πιο αργά γινόταν, με τη μηχανή να κάνει «σκαμπιλίσματα», πράγμα που σήμαινε ότι τα πιστόνια δε χωρούσαν πια και χρειαζόταν γενική επισκευή.
Πήγα τη μοτοσικλέτα σε συνεργείο, γιατί πίστευα ότι δεν άξιζε τον κόπο ν'ασχοληθώ μόνος μου, ν'αγοράζω ανταλλακτικά και ειδικά εργαλεία και να μπλέξω με όλες αυτές τις πολύπλοκες λεπτομέρειες, αφού μπορούσα να βρω κάποιον άλλο να το κάνει για λογαριασμό μου, και σε λιγότερο χρόνο. Κάτι παρόμοιο μ'αυτό που πιστεύει ο Τζον.
Το συνεργείο ήταν διαφορετικό απ'αυτά που θυμόμουν. Οι μηχανικοί, που κάποτε έμοιαζαν με βετεράνους, τώρα έμοιαζαν με παιδιά.
Ένα ραδιόφωνο ξεφώνιζε στη διαπασών, κι αυτοί καλαμπούριζαν μεταξύ τους, μίλαγαν και δε μου 'διναν καμία σημασία.
Όταν κάποιος απ' αυτούς τελικά με πλησίασε, πριν καλά καλά ακούσει τα σκαμπιλίσματα των πιστονιών, είπε ξένοιαστα, «Α, μάλιστα. Πειράκια».
Πειράκια; Έπρεπε από κείνη τη στιγμή να καταλάβω τι επρόκειτο ν'ακολουθήσει.
Δύο βδομάδες αργότερα, πλήρωσα 140 δολλάρια λογαριασμό, και την οδήγησα σε χαμηλές ταχύτητες μέχρι να ρονταρισθεί. Μετά από χίλια μίλια την άνοιξα. Στα εβδομήντα πέντε μίλια την ώρα ξανακόλλησε κι ελευθερώθηκε πάλι στα τριάντα, όπως και την προηγούμενη φορά. Όταν τους την πήγα πίσω, με κατηγόρησαν ότι δεν τη ροντάρησα σωστά, και μετά από πολλούς καβγάδες, συμφώνησαν να την κοιτάξουν. Της ξανάκαναν γενική επισκευή και την έβγαλαν στο δρόμο να τη δοκιμάσουν μόνοι τους.
Τους κόλλησε.
Μετά την τρίτη επισκευή δύο μήνες αργότερα, άλλαξαν τα χιτώνια των κυλίνδρων, τοποθέτησαν μεγαλύτερα κύρια ζινγκλέρ στο καρμπυρατέρ, μείωσαν το χρονισμό του αβάνς για να μη ζεσταίνεται, και μου είπαν, «Μην την τρέχεις».
Ήταν γεμάτη γράσα και δεν έπαιρνε μπρος. Ανακάλυψα ότι είχαν αποσυνδέσει τα μπουζί, τα σύνδεσα μόνος μου, την έβαλα μπρος, κι αυτή τη φορά πράγματι χτυπούσαν πειράκια.
Δεν τα είχαν ρυθμίσει. Τους το υπέδειξα κι ο νεαρός βγήκε μ'ένα κλειδί λάθος ρυθμισμένο και γρήγορα γρήγορα έστριψε τα αλουμινένια καλύμματα της κεφαλής των βαλβίδων, καταστρέφοντας τα και τα δύο.
«Ελπίζω να 'χουμε κι άλλα τέτοια μέσα» είπε.
Κούνησα το κεφάλι μου.
Έφερε σφυρί και σκαρπέλο κι άρχιζε να τα κοπανάει για να τα βγάλει. Το σκαρπέλο τρύπησε το αλουμινένιο κάλυμμα κι έβλεπα ότι κοπάναγε κατ'ευθείαν την κεφαλή των βαλβίδων. Στο επόμενο χτύπημα του 'φυγε το σκαρπέλο και κοπάνησε κατ'ευθείαν την κεφαλή με το σφυρί, σπάζοντας ένα κομμάτι από το πτερύγιο ψύξης του κυλίνδρου.
«Σε παρακαλώ, σταμάτα», του είπα ευγενικά νιώθοντας σαν να έβλεπα εφιάλτη. «Δώσε μου μόνο μερικά καλύμματα και θα την πάρω έτσι, όπως είναι». Έφυγα από κει μέσα σαν να με κυνηγούσαν, με πειράκια να χτυπάνε, κοπανημένα καλύμματα να κρέμονται, μες στα γράσσα, και καθώς οδηγούσα ένιωσα έναν άσχημο κραδασμό, μόλις πέρναγα τα είκοσι. Στη στροφή ανακάλυψα ότι δύο από τις τέσσερις βίδες και τα μπουλόνια που στερέωναν τη μηχανή έλειπαν, και από την τρίτη έλειπε το παξιμάδι. Ολόκληρη η μηχανή κρεμόταν από μια και μοναδική βίδα. Έλειπε ακόμα και η βίδα του τεντωτήρα της αλυσίδας κίνησης του εκκεντροφόρου, οπότε δεν υπήρχε ελπίδα να ρυθμιστούν τα πειράκια.
Εφιάλτης.
Πηγές: Ριζοσπάστης, Ρ. Μπαρτ "Η επικράτεια των σημείων" (εκδ Ράππα), RM Pirsig "Το Ζεν και η Τέχνη Συντήρησης της Μοτοσικλέτας" (εκδ Κάκτος)
Στην Ιαπωνία, τέλος, το χρέος εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τα 1.000 τρισ. γεν. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών, το χρέος της Ιαπωνίας αναρριχήθηκε στα 1.008,6 τρισ. γεν (δηλ. 10,46 τρισ. δολάρια) στις 30 Ιούνη, αυξημένο κατά 1,7% συγκριτικά με το προηγούμενο τρίμηνο. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι τα συνολικά ομόλογα του ιαπωνικού κράτους ανέρχονται σε 830,5 τρισ. γεν, ποσό που ξεπερνά το αθροιστικό μέγεθος των οικονομιών των Γερμανίας, Γαλλίας και Μ. Βρετανίας.
To Ζεν
Η γιαπωνέζικη παραλλαγή της αίρεσης Τσ’ άν του βουδισμού στην Κίνα.
Χαρακτηρίζεται για τη λιτότητά του, το μυστικισμό του, που, υποτίθεται, οδηγεί στην ατομική γαλήνη, και για την παρότρυνση στη μόρφωση και στην τέχνη. Μερικά από τα γραφήματα και τους πίνακες Ζεν έχουν γίνει ευρύτατα γνωστά και βρήκαν θαυμαστές στη Δύση. Βασικό του στοιχείο είναι η «έλλαμψη» (σατόρι), η βιωμένη μέσω της έκστασης πραγματικότητα, στοιχείο που είναι δυσκολοπερίγραπτο και δύσκολα συμβιβάζεται με το λογικό.
Πολλές από τις διακηρύξεις των δασκάλων του Ζεν φαίνονται καθαρά παράλογες – όπως, λόγου χάρη, η ιδέα της χειροκρότησης με ένα χέρι – αν και υποστηρίζεται πως ανοίγουν τις πόρτες της αντίληψης σε ένα θαυμαστό κόσμο.
…και η τέχνη της συντήρησης
της μοτοσικλέτας
Όταν κολλάει η μηχανή, τα πιστόνια διαστέλλονται από τη μεγάλη θερμοκρασία, γίνονται πολύ μεγάλα για τα τοιχώματα του κυλίνδρου, σφηνώνουν, πολλές φορές λιώνουν, μπλοκάρουν τη μηχανή και τον πίσω τροχό και την κάνουν να ντεραπάρει.
Τη πρώτη φορά που μου κόλλησε, τινάχτηκα από τον μπροστινό τροχό κι αυτός που καθόταν πίσω μου, έπεσε απάνω μου.
Στα τριάντα ξεμπλοκάρησε κι άρχισε να προχωράει, αλλά εγώ σταμάτησα στην άκρη του δρόμου για να δω τι έφταιξε. Το μόνο που μπόρεσε να πει ο συνεπιβάτης μου, ήταν «Τι σούρθε και το 'κανες αυτό;»
Σήκωσα τους ώμους μου και τα είχα εξίσου χαμένα μ'αυτόν. Στεκόμουνα εκεί δίπλα στ' αυτοκίνητα που πέρναγαν με ταχύτητα γύρω μας, και κοίταζα σα χαζός. Η μηχανή ήταν τόσο ζεστή που ο αέρας γύρω της ζεματούσε. Όταν σάλιωσα το δάχτυλο μου και τ'ακούμπησα πάνω της, τσιτσίρισε σαν καυτό σίδερο. Γυρίσαμε σπίτι, όσο πιο αργά γινόταν, με τη μηχανή να κάνει «σκαμπιλίσματα», πράγμα που σήμαινε ότι τα πιστόνια δε χωρούσαν πια και χρειαζόταν γενική επισκευή.
Πήγα τη μοτοσικλέτα σε συνεργείο, γιατί πίστευα ότι δεν άξιζε τον κόπο ν'ασχοληθώ μόνος μου, ν'αγοράζω ανταλλακτικά και ειδικά εργαλεία και να μπλέξω με όλες αυτές τις πολύπλοκες λεπτομέρειες, αφού μπορούσα να βρω κάποιον άλλο να το κάνει για λογαριασμό μου, και σε λιγότερο χρόνο. Κάτι παρόμοιο μ'αυτό που πιστεύει ο Τζον.
Το συνεργείο ήταν διαφορετικό απ'αυτά που θυμόμουν. Οι μηχανικοί, που κάποτε έμοιαζαν με βετεράνους, τώρα έμοιαζαν με παιδιά.
Ένα ραδιόφωνο ξεφώνιζε στη διαπασών, κι αυτοί καλαμπούριζαν μεταξύ τους, μίλαγαν και δε μου 'διναν καμία σημασία.
Όταν κάποιος απ' αυτούς τελικά με πλησίασε, πριν καλά καλά ακούσει τα σκαμπιλίσματα των πιστονιών, είπε ξένοιαστα, «Α, μάλιστα. Πειράκια».
Πειράκια; Έπρεπε από κείνη τη στιγμή να καταλάβω τι επρόκειτο ν'ακολουθήσει.
Δύο βδομάδες αργότερα, πλήρωσα 140 δολλάρια λογαριασμό, και την οδήγησα σε χαμηλές ταχύτητες μέχρι να ρονταρισθεί. Μετά από χίλια μίλια την άνοιξα. Στα εβδομήντα πέντε μίλια την ώρα ξανακόλλησε κι ελευθερώθηκε πάλι στα τριάντα, όπως και την προηγούμενη φορά. Όταν τους την πήγα πίσω, με κατηγόρησαν ότι δεν τη ροντάρησα σωστά, και μετά από πολλούς καβγάδες, συμφώνησαν να την κοιτάξουν. Της ξανάκαναν γενική επισκευή και την έβγαλαν στο δρόμο να τη δοκιμάσουν μόνοι τους.
Τους κόλλησε.
Μετά την τρίτη επισκευή δύο μήνες αργότερα, άλλαξαν τα χιτώνια των κυλίνδρων, τοποθέτησαν μεγαλύτερα κύρια ζινγκλέρ στο καρμπυρατέρ, μείωσαν το χρονισμό του αβάνς για να μη ζεσταίνεται, και μου είπαν, «Μην την τρέχεις».
Ήταν γεμάτη γράσα και δεν έπαιρνε μπρος. Ανακάλυψα ότι είχαν αποσυνδέσει τα μπουζί, τα σύνδεσα μόνος μου, την έβαλα μπρος, κι αυτή τη φορά πράγματι χτυπούσαν πειράκια.
Δεν τα είχαν ρυθμίσει. Τους το υπέδειξα κι ο νεαρός βγήκε μ'ένα κλειδί λάθος ρυθμισμένο και γρήγορα γρήγορα έστριψε τα αλουμινένια καλύμματα της κεφαλής των βαλβίδων, καταστρέφοντας τα και τα δύο.
«Ελπίζω να 'χουμε κι άλλα τέτοια μέσα» είπε.
Κούνησα το κεφάλι μου.
Έφερε σφυρί και σκαρπέλο κι άρχιζε να τα κοπανάει για να τα βγάλει. Το σκαρπέλο τρύπησε το αλουμινένιο κάλυμμα κι έβλεπα ότι κοπάναγε κατ'ευθείαν την κεφαλή των βαλβίδων. Στο επόμενο χτύπημα του 'φυγε το σκαρπέλο και κοπάνησε κατ'ευθείαν την κεφαλή με το σφυρί, σπάζοντας ένα κομμάτι από το πτερύγιο ψύξης του κυλίνδρου.
«Σε παρακαλώ, σταμάτα», του είπα ευγενικά νιώθοντας σαν να έβλεπα εφιάλτη. «Δώσε μου μόνο μερικά καλύμματα και θα την πάρω έτσι, όπως είναι». Έφυγα από κει μέσα σαν να με κυνηγούσαν, με πειράκια να χτυπάνε, κοπανημένα καλύμματα να κρέμονται, μες στα γράσσα, και καθώς οδηγούσα ένιωσα έναν άσχημο κραδασμό, μόλις πέρναγα τα είκοσι. Στη στροφή ανακάλυψα ότι δύο από τις τέσσερις βίδες και τα μπουλόνια που στερέωναν τη μηχανή έλειπαν, και από την τρίτη έλειπε το παξιμάδι. Ολόκληρη η μηχανή κρεμόταν από μια και μοναδική βίδα. Έλειπε ακόμα και η βίδα του τεντωτήρα της αλυσίδας κίνησης του εκκεντροφόρου, οπότε δεν υπήρχε ελπίδα να ρυθμιστούν τα πειράκια.
Εφιάλτης.
Πηγές: Ριζοσπάστης, Ρ. Μπαρτ "Η επικράτεια των σημείων" (εκδ Ράππα), RM Pirsig "Το Ζεν και η Τέχνη Συντήρησης της Μοτοσικλέτας" (εκδ Κάκτος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου