[…] Όταν πέφτει ο μισθός της εργασίας, επειδή έπεσε η αξία της εργατικής δύναμης (πράγμα, πού μπορεί ακόμα να συμβαδίζει με μια αύξηση της πραγματικής τιμής της εργατικής δύναμης), αποδεσμεύεται ένα μέρος του κεφαλαίου που το δαπανούσαν ως τώρα για μισθό εργασίας. Γίνεται αποδέσμευση μεταβλητού κεφαλαίου.
Η επίδραση που ασκεί το γεγονός αυτό στο νέο κεφάλαιο πού πρόκειται να επενδυθεί είναι απλούστατα ότι θα εργάζεται με αυξημένο ποσοστό υπεραξίας.
Η ίδια ποσότητα εργασίας θα τίθεται σε κίνηση με λιγότερο χρήμα από πριν και, έτσι, θα αυξάνει το απλήρωτο μέρος της εργασίας σε βάρος του πληρωνόμενου. Δεν αυξάνει, όμως, μόνον το ποσοστό της υπεραξίας για το απασχολούμενο έως τώρα κεφάλαιο, αλλά έκτος από αυτό απελευθερώνεται ένα μέρος του κεφαλαίου, πού το δαπανούσαν ως τώρα για μισθό εργασίας. Το μέρος αυτό του κεφαλαίου ήταν ως τώρα δεσμευμένο και έπρεπε να αφαιρείται μόνιμα από το ποσό πού προερχόταν από την πούληση του προϊόντος και να λειτουργεί σαν μεταβλητό κεφάλαιο, αν επρόκειτο να συνεχιστεί ή επιχείρηση στην ιδία κλίμακα.
Τώρα το μέρος αυτό του κεφαλαίου είναι διαθέσιμο και μπορεί λοιπόν να χρησιμοποιηθεί σαν νέα δαπάνη κεφαλαίου, είτε για τη διεύρυνση της ιδίας της επιχείρησης είτε για να λειτουργήσει σε μιαν άλλη σφαίρα της παραγωγής.
Πηγή: Κ Μαρξ, Το Κεφάλαιο, Τόμος ΙΙΙ, μτφ. Π. Μαυρομμάτη, Σύγχρονη Εποχή, 2008.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου