Μια από τις εκτιμήσεις
για την τότε συγκυρία που συνέβαλε στην έκδοση του, ιστορικού πλέον,
περιοδικού, έλεγε: «Όσο η συνοχή της αστικής εξουσίας δεν Θα αμφισβητείται από
πουθενά, θα είναι η εξουσία αυτή που θα υπαγορεύει και τα όρια της
«κυβερνητικής βούλησης», ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε διακηρυγμένες
προθέσεις και «οράματα». Η αντίληψη ότι όλα, από το ξεπέρασμα της οικονομικής
κρίσης μέχρι τη «μετάβαση στο σοσιαλισμό», εξαρτώνται από την «κυβερνητική
βούληση» του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η κριτική της παραδοσιακής Αριστεράς προς την
κυβέρνηση ότι υπαναχωρεί άπα κάποιες διακηρυγμένες θέσεις απλά και μόνο επειδή
δεν έχει τη βούληση να τις επιβάλλει, συγκαλύπτει τους υπαρκτούς ταξικούς και
πολιτικούς συσχετισμούς αλλά και τους μηχανισμούς που εμπεδώνουν την αστική
πολιτική και κοινωνική εξουσία».
30 χρόνια μετά, με την (αστική)
αριστερά να κρυφοκοιτάζει την εξουσία (και μια συνιστώσα της να αυτοκαταστρέφεται
συμμετέχοντας σε αυτό το κυβερνητικό threesome που μας προέκυψε) και το ΠΑΣΟΚ να ψυχορραγεί, αξίζει
να διαβαστεί το πρώτο τεύχος των «Θέσεων» και να ξεκαθαριστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ η
ετοιμότητά του ή η μη ετοιμότητα του και να ενημερώσει τον κόσμο για τα
εργαλεία που έχει στη διάθεσή του για να αντιμετωπίσει τη σίγουρη και βίαιη
αντεπίθεση που θα εξαπολύσει το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο και να μην αφήνει να χωρούν φαντασιώσεις για έναν καινούργιο μεταπασοκικό "παράδεισο" επιδοτούμενου πλούτου. Αυτό δεν το έχουμε
δει.
Η μαρξιστική πρόταση για το πρόγραμμα τηςκυβέρνησης της Αριστεράς προσπαθεί να δώσει ένα περίγραμμα, αν και μένει περισσότερο
στο περιγραφικό επίπεδο (πέρα από το ότι τη διαπερνάει ένα άρωμα δονκιχωτισμού):
«[…] Ειδικά σε μια μικρή και παραγωγικά αδύναμη
καπιταλιστική χώρα όπως η Ελλάδα, το καλύτερο δυνατό που μπορεί να πετύχει η
κοινωνικοποιημένη, σχεδιασμένη οικονομία αν περιοριστεί μέσα στα σύνορά της,
είναι να εξασφαλίσει μια ανεκτή και αξιοπρεπή διαβίωση για τις εργαζόμενες
μάζες, χωρίς την εκμετάλλευση και τα επίπεδα ανισότητας του καπιταλισμού. Αυτή
η κοινωνική πρόοδος όμως, ειδικά στα πρώτα στάδια της εγκαθίδρυσης του νέου
οικονομικού μοντέλου, αναπόφευκτα θα συνδυάζεται με την εμφάνιση ελλείψεων, όχι
μόνο τεχνολογικών αγαθών, μηχανολογικού εξοπλισμού και εξαρτημάτων, αλλά και
χρήσιμων πρώτων υλών, καύσιμων, ακόμα και ορισμένων βασικών για την επιβίωση
αγαθών, όπως κάποια είδη φαρμάκων και ιατρικών υλικών, ακόμα και συγκεκριμένες
κατηγορίες τροφίμων. Αυτό θα συμβεί εξαιτίας των μεγάλων στρεβλώσεων που
κληρονόμησε στην ελληνική οικονομία ο καπιταλισμός και επίσης, σαν αποτέλεσμα
του μανιασμένου πολέμου που θα διεξαχθεί από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο
ενάντια στην επαναστατημένη χώρα.
Συνεπώς, η επαναστατική Ελλάδα, από την πρώτη
στιγμή θα χρειαστεί την οικονομική και τεχνολογική βοήθεια των πιο αναπτυγμένων
χωρών. Αυτό σημαίνει ότι οι έλληνες εργαζόμενοι, πρέπει να παλεύουν
προσηλωμένοι σε μια διεθνιστική προοπτική. Η σοσιαλιστική επανάσταση πρέπει το
ταχύτερο δυνατό να επεκταθεί στο διεθνές πεδίο και να οδηγήσει στην εγκαθίδρυση
κοινωνικοποιημένων, σχεδιασμένων οικονομιών σε ολόκληρη της Ευρώπη, έτσι ώστε
να γίνει πράξη από τους ευρωπαίους εργαζόμενους μια ειλικρινής και πολύπλευρη
διεθνής βοήθεια στην Ελλάδα, για την κάλυψη των σοβαρών παραγωγικών ανεπαρκειών
της οικονομίας της.
Αυτή είναι μια απόλυτα εφικτή ιστορικά εξέλιξη
και όχι η ουτοπία της «εξαγωγής» ενός επαναστατικού παραδείγματος. Ο αγώνας για
την ανατροπή του καπιταλισμού στην εποχή της βαθειάς ιστορικής του κρίσης, δεν
μπορεί να περιοριστεί στα σύνορα μιας χώρας. Από τη στιγμή που η άγρια λιτότητα
και το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων είναι το κοινό, πανευρωπαϊκό
πρόγραμμα των αστικών κυβερνήσεων, το διεθνές ρεύμα αλληλεγγύης στην
επαναστατική Ελλάδα θα τείνει στη μια χώρα μετά την άλλη, να μετατραπεί σε
αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό.
Σε όλη την Ευρώπη η εργατική τάξη αντιπροσωπεύει
τη συντριπτική πλειοψηφία στον πληθυσμό και διαθέτει πανίσχυρες οργανώσεις. Η
επαναστατική Ελλάδα δεν πρόκειται να μείνει για πολύ καιρό μόνη της. Οι
Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης, μέσα από τον επαναστατικό αγώνα
της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης μπορούν και πρέπει να γίνουν η νέα
πραγματικότητα που θα αντικαταστήσει τη σημερινή βάρβαρη, καπιταλιστική ΕΕ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου