Στο προεκλογικό βιντεο της ΝΔ υπάρχουν τα προφανή απτά μηνύματα και σκηνοθετικά τρικς.
Ο Σαμαράς «φτιάχνει» το γήπεδο της ΑΕΚ, διαμεσολαβεί το μήνυμα από τα αγνά παιδιά στους γονείς και τέλος απευθύνεται αδιαμεσολάβητα στο μέλλον. Παρατηρεί κανείς επίσης τον μπαλαδορο πρωθυπουργό με το άψογο κοντρόλ. Κλασσικά πράγματα τόσο προφανή δεν αντέχουν σε ανάλυση.
Ωστόσο στο τέλος υπάρχει μια φράση με πολύ ενδιαφέρον
«Συνέχισε να προπονείσαι και εμείς θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε»
Ο Σαμαράς δεν αναγνωρίζει παιδιά να παίζουν, να σπαταλούν το χρόνο μέσα από την αέναη χωρίς σκοπό επιμέτρηση του χώρου, αλλά τα προσλαμβάνει να «προπονούνται» δηλαδή να προετοιμάζονται με σκοπό, χρονοδιάγραμμα και τελικό σκοπό. Στη τελική φράση η προπόνηση και η δουλειά αντιδιαστέλλονται και συνυπάρχουν. Τα δεκάχρονα προπονούνται οι μεγάλοι δουλεύουν.
Οι διαφημιστές της ΝΔ όμως παραλείπουν να μας δείξουν τον προπονητή, ενώ η αρχική σκηνή παραπέμπει σε παιχνίδι αλάνας παρά σε προετοιμασία : Σκηνοθετική αβλεψία, επιπολαιότητα ή συνειδητή επιλογή για να μεταδοθούν οι αξίες της εργασίας, της στόχευσης, του χρονοδιαγράμματος. Σε κάθε περίπτωση, συνειδητά η ασυνείδητα, η προπόνηση υπερτερεί του παιχνιδιού, η εργασία της σχόλης, η στόχευση της αμεριμνησίας, δηλαδή μια τυπική κλιμάκωση στον άξονα των συντηρητικών αξιών.
Το αφήγημα έχει μια εξέλιξη (παρουσίαση παιχνιδιού που ονομάζεται προπόνηση, η οποία συνδέεται με την δουλειά ) που αντανακλά ένα ενδιαφέρον μετωνυμικό άνυσμα με βέλος από το παιχνίδι στην δουλειά. Η μετωνυμική μεταβολή είναι ταυτόχρονα χρονολογική : από τους δεκάχρονους στον εξηντάρη, ενώ οι ενδιάμεσοι χρονολογικά γονείς λείπουν. Οι παραγωγικοί γονείς είναι παρόντες μέσω ενδιάμεσων παιδιών. ("Ο πατέρας μου είπε.. να πεις στον πατέρα σου").
Αν προσπεράσουμε την κοινωνιολογική παραπομπή ότι οι γονείς είναι ίσως άνεργοι και μπορεί να λιντσάρισαν τον Σαμαρά, τότε η τοποθέτηση των παραγωγικών γονέων ως παρόντων μέσω επίκλησης δημιουργεί ένα άλλο συγχρονισμό: Το εννοιολογικό άνυσμα παιχνίδι, προπόνηση, δουλειά διασχίζει το δίπολο εμμενής παρουσία ( παιδιά, Σαμαράς) - επικαλούμενη παρουσία (γονείς). Η νοηματική ωρίμανση (παιχνίδι, προπόνηση, δουλειά) αναπτύσσεται παράλληλα με δύο τύπους παρουσίας (εμμενής , επικαλούμενη) αλλά η επικαλούμενη παρουσία δεν ορίζεται από καμία πράξη. Ο απών γονέας δεν ορίζεται μέσω των δραστηριοτήτων του, όπως οι παρόντες παιδιά-Σαμαράς, αλλά καλείται σε αναστοχασμό και ενδεχόμενη δράση. Η επικαλούμενη παρουσία , ο γονέας, είναι ο υποτιθέμενος αποδέκτης της σύσκεψης παιδιών-Σαμαρά δηλαδή μετατρέπεται από κηδεμόνας σε κηδεμονευόμενο του Νικόλα.
Ο συντηρητικός άξονας αξιών, που τέμνει το σύνολο των εμμενών και επικαλούμενων παρόντων, παρά την χονδροειδή παρουσίαση, τελικά δεν στερείται έρματος. Πίσω από το χουλιγκανικό απλοϊκό εύρημα της ΑΕΚ , αναδύει ένα μοτίβο πυρηνικού συντηρητισμού που μετατρέπει το χαλαρό παιχνίδι σε προπόνηση. Ταυτόχρονα ο απών γονέας συμμετέχει μέσω μιας τυπικής ονομαστικής αναφοράς που παραπέμπει στην επίκληση των πνευμάτων, δηλαδή μέσω ενός κλασσικού χειρισμού στον οικείο χώρο του συντηρητικού μεταφυσικού. Τα χονδροειδή 87 δεύτερα της ΝΔ είναι απολαυστικά ως μπαλαφάρα αλλά η ζεύξη με το συντηρητικό στίγμα είναι σχεδόν τέλεια, οργανική αν δούμε τους νοηματικούς και αφηγηματικούς άξονες.
Το μοτίβο του απόντος , του οιονεί παρόντος έχει ένα άγνωστο ρόλο δεν είναι άγνωστο στις αφηγηματικές τέχνες. Είναι το κλασσικό τέχνασμα των κωμωδιών καταστάσεων όπου ο συνεχώς απών, μας εμφανίζεται εμμέσως μέσω των υποτιθέμενων πράξεων του, όπως την αντιλαμβάνονται οι παρόντες, προκαλεί κομφούζιο και τελικά η κωμωδία απογειώνεται όταν ο απών εμφανίζεται στο τέλος ελάχιστα αλλά καταλυτικά (Oscar 1967 -Lοuis de Funes).
Αλίμονο ο Σαμαράς δεν έχει καν το ταλέντο του De Funes.
Πηγή: hypothesis61
Ο Σαμαράς «φτιάχνει» το γήπεδο της ΑΕΚ, διαμεσολαβεί το μήνυμα από τα αγνά παιδιά στους γονείς και τέλος απευθύνεται αδιαμεσολάβητα στο μέλλον. Παρατηρεί κανείς επίσης τον μπαλαδορο πρωθυπουργό με το άψογο κοντρόλ. Κλασσικά πράγματα τόσο προφανή δεν αντέχουν σε ανάλυση.
Ωστόσο στο τέλος υπάρχει μια φράση με πολύ ενδιαφέρον
«Συνέχισε να προπονείσαι και εμείς θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε»
Ο Σαμαράς δεν αναγνωρίζει παιδιά να παίζουν, να σπαταλούν το χρόνο μέσα από την αέναη χωρίς σκοπό επιμέτρηση του χώρου, αλλά τα προσλαμβάνει να «προπονούνται» δηλαδή να προετοιμάζονται με σκοπό, χρονοδιάγραμμα και τελικό σκοπό. Στη τελική φράση η προπόνηση και η δουλειά αντιδιαστέλλονται και συνυπάρχουν. Τα δεκάχρονα προπονούνται οι μεγάλοι δουλεύουν.
Οι διαφημιστές της ΝΔ όμως παραλείπουν να μας δείξουν τον προπονητή, ενώ η αρχική σκηνή παραπέμπει σε παιχνίδι αλάνας παρά σε προετοιμασία : Σκηνοθετική αβλεψία, επιπολαιότητα ή συνειδητή επιλογή για να μεταδοθούν οι αξίες της εργασίας, της στόχευσης, του χρονοδιαγράμματος. Σε κάθε περίπτωση, συνειδητά η ασυνείδητα, η προπόνηση υπερτερεί του παιχνιδιού, η εργασία της σχόλης, η στόχευση της αμεριμνησίας, δηλαδή μια τυπική κλιμάκωση στον άξονα των συντηρητικών αξιών.
Το αφήγημα έχει μια εξέλιξη (παρουσίαση παιχνιδιού που ονομάζεται προπόνηση, η οποία συνδέεται με την δουλειά ) που αντανακλά ένα ενδιαφέρον μετωνυμικό άνυσμα με βέλος από το παιχνίδι στην δουλειά. Η μετωνυμική μεταβολή είναι ταυτόχρονα χρονολογική : από τους δεκάχρονους στον εξηντάρη, ενώ οι ενδιάμεσοι χρονολογικά γονείς λείπουν. Οι παραγωγικοί γονείς είναι παρόντες μέσω ενδιάμεσων παιδιών. ("Ο πατέρας μου είπε.. να πεις στον πατέρα σου").
Αν προσπεράσουμε την κοινωνιολογική παραπομπή ότι οι γονείς είναι ίσως άνεργοι και μπορεί να λιντσάρισαν τον Σαμαρά, τότε η τοποθέτηση των παραγωγικών γονέων ως παρόντων μέσω επίκλησης δημιουργεί ένα άλλο συγχρονισμό: Το εννοιολογικό άνυσμα παιχνίδι, προπόνηση, δουλειά διασχίζει το δίπολο εμμενής παρουσία ( παιδιά, Σαμαράς) - επικαλούμενη παρουσία (γονείς). Η νοηματική ωρίμανση (παιχνίδι, προπόνηση, δουλειά) αναπτύσσεται παράλληλα με δύο τύπους παρουσίας (εμμενής , επικαλούμενη) αλλά η επικαλούμενη παρουσία δεν ορίζεται από καμία πράξη. Ο απών γονέας δεν ορίζεται μέσω των δραστηριοτήτων του, όπως οι παρόντες παιδιά-Σαμαράς, αλλά καλείται σε αναστοχασμό και ενδεχόμενη δράση. Η επικαλούμενη παρουσία , ο γονέας, είναι ο υποτιθέμενος αποδέκτης της σύσκεψης παιδιών-Σαμαρά δηλαδή μετατρέπεται από κηδεμόνας σε κηδεμονευόμενο του Νικόλα.
Ο συντηρητικός άξονας αξιών, που τέμνει το σύνολο των εμμενών και επικαλούμενων παρόντων, παρά την χονδροειδή παρουσίαση, τελικά δεν στερείται έρματος. Πίσω από το χουλιγκανικό απλοϊκό εύρημα της ΑΕΚ , αναδύει ένα μοτίβο πυρηνικού συντηρητισμού που μετατρέπει το χαλαρό παιχνίδι σε προπόνηση. Ταυτόχρονα ο απών γονέας συμμετέχει μέσω μιας τυπικής ονομαστικής αναφοράς που παραπέμπει στην επίκληση των πνευμάτων, δηλαδή μέσω ενός κλασσικού χειρισμού στον οικείο χώρο του συντηρητικού μεταφυσικού. Τα χονδροειδή 87 δεύτερα της ΝΔ είναι απολαυστικά ως μπαλαφάρα αλλά η ζεύξη με το συντηρητικό στίγμα είναι σχεδόν τέλεια, οργανική αν δούμε τους νοηματικούς και αφηγηματικούς άξονες.
Το μοτίβο του απόντος , του οιονεί παρόντος έχει ένα άγνωστο ρόλο δεν είναι άγνωστο στις αφηγηματικές τέχνες. Είναι το κλασσικό τέχνασμα των κωμωδιών καταστάσεων όπου ο συνεχώς απών, μας εμφανίζεται εμμέσως μέσω των υποτιθέμενων πράξεων του, όπως την αντιλαμβάνονται οι παρόντες, προκαλεί κομφούζιο και τελικά η κωμωδία απογειώνεται όταν ο απών εμφανίζεται στο τέλος ελάχιστα αλλά καταλυτικά (Oscar 1967 -Lοuis de Funes).
Αλίμονο ο Σαμαράς δεν έχει καν το ταλέντο του De Funes.
Πηγή: hypothesis61
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου