43 χρόνια μετά το LTG

43 χρόνια μετά το The Limits to Growth (LTG) (Meadows et al., 1972), του ραπόρτου που ετοίμασε το ζεύγος Meadows και οι συνεργάτες του για τη Λέσχη της Ρώμης και το οποίο προέβλεπε κατάρρευση του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος αν το τελευταίο δεν αναδομούνταν, έχει ενδιαφέρον να δούμε πως προχωράει ο κόσμος συγκριτικά με τις προβλέψεις εκείνες. Το ενδιαφέρον γίνεται ακόμη πιο έντονο αν στην όλη σαλάτα βάλουμε και την οικονομική κρίση που βίωσε το σύστημα τα τελευταία χρόνια και η οποία δείχνει να μισοξεπερνιέται, τουλάχιστον στις ΗΠΑ (βλέπε κι εδώ για περαιτέρω επισημάνσεις).

Τη δουλειά την έκανε ο Graham Turner του Melbourne Sustainable Society Institute, ένας ερευνητής που παρακολουθεί από κοντά το ραπόρτο των Meadows και έχει δημοσιεύσει ήδη δυο συγκριτικές αξιολογήσεις του (Turner G 2012, On the cusp of global collapse? Updated comparison of the Limits to Growth with historical data. GAiA, 21, pp. 116-124 και Turner G 2008, Α comparison of the limits to growth with thirty years of reality. CSIRO Sustainable Ecosystems).

Αρχικά θα συνοψίσω την ιστορία του LTG και στη συνέχεια θα δώσω, όσο πιο συμπυκνωμένα γίνεται τα πορίσματα του Turner. Το LTG διαπίστωνε 4 αιτίες κρίσης:


1.εξάντληση των φυσικών πόρων
2.μόλυνση του περιβάλλοντος
3.συνεχής αύξηση του ρυθμού της βιομηχανικής παραγωγής
4.δημογραφική έκρηξη


οι οποίες θα οδηγούσαν στην κατάρρευση. Όταν δημοσιεύτηκε έγινε παγκόσμιο best seller αλλά γρήγορα λύγισε υπό το βάρος της ανελέητης κριτικής που δέχτηκε από πολυάριθμους καλοθελητές (Kaysen, Carl (1972). "The Computer That Printed out W*O*L*F*". Foreign Affairs 50 (4): 660–668, Lomborg, B. & Rubin, O. 2002, ‘The dustbin of history: limits to growth’, Foreign Policy, 133, pp. 42-44).

Ο Ugo Bardi (The Limits to Growth Revisited, 2011)κάνει μια επισκόπηση όλων αυτών των καλοθελητών και διαπιστώνει ευθείες αναλογίες με τις καμπάνιες άλλων καλοθελητών (όπως των πρόσφατων πολέμιων της κλιματικής αλλαγής και των παλαιότερων αρνητών των βλαβερών συνεπειών του καπνίσματος). Σημειωτέον: όλες οι κριτικές σε «γαμάτα» και πρώτης γραμμής έντυπα – New York Times, Forbes, Foreign Affairs, κλπ – στο γνωστό έντυπο έμετο).


Τι βρίσκει όμως ο Turner; Το LTG αναπτύσσει διάφορα σενάρια το βασικό εκ των οποίων (business-as-usual, BAU) στηρίζεται στην κοινωνικο-οικονομική δραστηριότητα των ετών 1900-1970 και διερευνά την αλληλεπίδραση των κρίσιμων υποσυστημάτων της παγκόσμιας οικονομίας: πληθυσμός, βιομηχανικό κεφάλαιο, αγροτική παραγωγή και μη ανανεώσιμοι πόροι.

Συγκρίνοντας τα αποτελέσματα του μοντέλου με την πραγματικότητα των τελευταίων 40 χρόνων (1970-2010) δεν βλέπει και μεγάλες διαφορές (βλέπε εικόνες) . Όποιος έχει σχετική εμπειρία από modelling ξέρει πως όλοι οι προαναφερόμενοι καλοθελητές πρέπει να φάνε τα πτυχία τους. Αλλά όχι. Βρήκαν πάλι μερικά μη σαφώς ορισμένα σημεία  (Castro, R. 2012, ‘Arguments on the imminence of global collapse are premature when based on simulation models’, Gaia-Ecological Perspectives for Science and Society, 21, pp. 271-273). O Turner έλαβε τις παρατηρήσεις τους υπόψη και ξαναέτρεξε το μοντέλο του. Οι εικόνες που δίνω είναι από το δεύτερο τρέξιμο. Οι διαφορές πάλι είναι ασήμαντες για modelling. Τι θα πούν τώρα οι καλοθελητές.

Γνωρίζοντας ποιοι είναι από πίσω τους, είμαι σίγουρος ότι κάτι θα βρουν. Και οι έγκυρες φυλλάδες θα συνωστίζονται για να δημοσιεύσουν τις απόψεις τους.

Προσθήκη λεζάντας