Μεταγνώσεις

«Ηταν οι καλύτερες μέρες, ήταν οι χειρότερες μέρες, ήταν τα χρόνια της σοφίας, ήταν τα χρόνια της άνοιας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της ολιγοπιστίας, η εποχή του Φωτός και η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας και ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε μπρος μας τα πάντα, είχαμε μπρος μας το τίποτε, πηγαίναμε όλοι στον Παράδεισο, πηγαίναμε όλοι στο αντίθετό του»
Ch Dickens, A Tale of Two Cities

«Εσύ κι εγώ Ζόιντ, είμαστε σαν τον Μπιγκ Φουτ. Οι καιροί περνούν, εμείς ποτέ δεν αλλάζουμε…»
Τ Πύντσον, Vineland

«Οι άνθρωποι κάνουν την ίδια τους την Ιστορία, δεν την κάνουν όμως κάτω από ελεύθερες συνθήκες, που διάλεξαν μόνοι τους, μα κάτω από συνθήκες που βρέθηκαν άμεσα, που δόθηκαν και κληρονομήθηκαν από το παρελθόν.»
K Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη

«Αυτοί που ελέγχουν το Μικροσκοπικό, ελέγχουν τον κόσμο»
Τ Πύντσον,
Mason & Dixon

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Αφγανιστάν – 13 χρόνια μετά: God bless our troops and their families




Μετά από 13 χρόνια, πάνω από 20000 νεκρούς (18000-20000 αφγανούς πολίτες και (εδώ έχουμε ακριβές νούμερο) 3387 νατοϊκούς στρατιώτες (οι 2254 αμερικανοί)) και οικονομικό κόστος που ξεπερνάει το 1 τρις δολάρια, τα συμμαχικά στρατεύματα (οι ΗΠΑ δηλ) αποχωρούν από το Αφγανιστάν.

Τα αποτελέσματα ασαφή, αφού συνεχίζεται να γίνεται της μουρλής (μόνο μέσα στο 2014 οι Ταλιμπάν σκότωσαν πάνω από 3200 πολίτες και τραυμάτισαν πάνω από 6400).

Ποιος κέρδισε; Ο Ομπάμα ευχαριστεί το Θεό που οι ΗΠΑ έχουν τον καλύτερο στρατό στον κόσμο αλλά επί της ουσίας δε λέει τίποτε. Κι όταν πριν 3 χρόνια η Monde Diplomatique έγραφε για έναν σουρεαλιστικό μιλιταρισμό του Ομπάμα και έβρισκε έναν ειδωλολάτρη πρόεδρο, έκανε λάθος: ο Ομπάμα παραμένει πιστός στον Γιαχβέ.


Από την άλλη, οι Ταλιμπάν περιγελούν κι αυτόν και τον καλύτερο στρατό του κόσμου και μιλάνε για αμείωτη συνέχιση του ιερού πολέμου.


Οι αμερικανοί λένε: «καλά, μπορεί να μην κερδίσαμε αλλά εκπαιδεύσαμε τον αφγανικό στρατό και θα συνεχίσουμε να τον εκπαιδεύουμε για να κάνει αυτός τη δουλειά». Τα αποτελέσματα της εκπαίδευσης που παρέχουν φάνηκαν στο Ιράκ και τώρα τρέχουν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Ποιος λοιπόν κέρδισε από αυτόν τον πόλεμο;

ΥΓ. Εν τω μεταξύ, και με κομμένη την ανάσα, είδαμε τη διπολική Κάρι, εκεί που πήρε τη διαβεβαίωση από την άσπλαχνη μαμά της πως, ναι, μπορεί κι αυτή να είναι κανονική γυναίκα και μάνα, να γκρεμοτσακίζεται πάλι αφού ο ατρόμητος Κουίν δεν άντεξε και πήγε πάλι να καθαρίσει μερικούς απαίσιους...



Επιπλέον πηγές:
http://www.theatlantic.com/features/archive/2014/12/the-tragedy-of-the-american-military/383516/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου