Πού πήγαν οι BRICS; - αναζήτηση με οδηγό τον ιστορικό υλισμό

Ο παραπάνω πίνακας είναι από (ποιόν άλλον;) τον Economist και μας πληροφορεί για τις χώρες όπου συμφέρει να πάμε να κάνουνε μπίζνες.

Το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι ότι οι περίφημες BRICS δεν τα πάνε και τόσο καλά (Βραζιλία (47), Ρωσία (64), Ινδία (48), Κίνα (50), Νότιος Αφρική (52)).

«Τι έγινε ρε παιδιά;», αναρωτιέται κανείς.  Με οδηγό τον ιστορικό υλισμό:

• Από την πτώση του σοσιαλιστικού μπλοκ και μετά, είδαμε κατά σειρά να βρυχώνται οι «Ασιατικές Τίγρεις», να χορεύει αμανέ η Τουρκία, τους δικούς της χορούς η Λατινική Αμερική και πάνω από όλα την Κίνα να δείχνει τα βαμμένα «κόκκινα» νύχια της.
•  Οι χώρες αυτές δεν κατάλαβαν (ή δεν θέλησαν να καταλάβουν) ότι η δυνατή τους εμφάνιση ήταν αποτέλεσμα των τεκτονικών δονήσεων στη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.
• Οι ΗΠΑ προσαρμόστηκαν στο μετασοσιαλιστικό τοπίο, εκμεταλλευόμενες στο έπακρον τις ευκαιρίες της παγκοσμιοποίησης.
•  Δυο ροές: πρώτα εξαγωγή κεφαλαίου και εργασίας στις αναπτυσσόμενες χώρες και μετά εισαγωγή αγαθών και πρώτων υλών απ’ αυτές.
• Υπό την προστασία της μεγαλύτερης ναυτικής δύναμης που είδε ποτέ ο πλανήτης, προστασία που ονομάστηκε και “pax americana” 
• Αλλά καμιά από τις χώρες αυτές δεν στάθηκε πάνω σε μια πραγματική οικονομία. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Ρωσία που βασίστηκε στις εξαγωγές αερίου και πετρελαίου χωρίς να πάρει τα μαθήματα από το παρελθόν όταν, ακόμα και ως Σοβιετική Ένωση και δεύτερη κατασκευαστική οικονομία στον κόσμο, βασιζόταν εν πολλοίς στην εξαγωγή ενέργειας
•  Η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύσσεται πλέον με μεγαλύτερους ρυθμούς από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Με αποτέλεσμα η χρηματαγορά τους να γίνει πιο ανταγωνιστική, οι προβλέψεις να μιλάνε για αύξηση των επιτοκίων και επομένως η αγορά τους να γίνεται πιο ελκυστική για τους καπιταλιστές και η αυτοματοποίηση να γυρνάει πίσω (ένα μέρος τουλάχιστον) τις θέσεις εργασίας αφού είναι φθηνότερο να κατασκευάζεις με μηχανές από ότι με φθηνό κινέζικο εργατικό δυναμικό. 
•  Και πιο σημαντικό: λόγω των τεχνολογικών καινοτομιών, οι ΗΠΑ είναι πλέον η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός δύναμη του κόσμου (αφήνοντας πίσω της τη Σαουδική Αραβία).
• Για να μη μιλήσουμε γα το σχιστολιθικό αέριο.
• Και με τόση ενέργεια και τη διαπιστωμένη πλέον τρέλα του κόσμου για ευφυείς ψηφιακές μηχανές, η κατασκευαστική βιομηχανία των ΗΠΑ παίρνει τα πάνω της και γίνεται πιο ελκυστική για τους ανά τον κόσμο καπιταλιστές από τα μεταλλεύματα της Αφρικής και τα υφάσματα του Μπαγκλαντές.
•  Η Κίνα έχει προβλήματα, η Ιαπωνία συνεχίζει να είναι ναρκωμένη, η Γερμανία δεν θα μείνει ανεπηρέαστη από την γενικότερη ευρωπαϊκή ασθένεια, η Βραζιλία αρχίζει και τα φτύνει, το ίδιο κι Ρωσία, το ίδιο και τα αφρικανικά κράτη. 
• ΟΙ ΗΠΑ, ως εισαγωγική οικονομία, δεν θα επηρεαστούν τόσο από την παγκόσμια κάμψη και το επενδυτικό χρήμα θα αρχίζει να ρέει προς αυτές, καθώς Κίνα, Ευρώπη και Ιαπωνία θα ρίξουν τα επιτόκια για να τονώσουν την εγχώρια ανάπτυξη. Το δολάριο θα ανατιμηθεί, οι εισαγωγές θα φθηνύνουν και η κατανάλωση θα εκτοξευθεί
• Το μάθημα: οι αναπτυσσόμενες οικονομίες και τα «θαύματά» τους ήταν «παραπροϊόντα» της πτώσης του σοσιαλιστικού μπλοκ και μεταβλητές μιας μακροπρόθεσμης διαδικασίας βελτιστοποίησης με απώτερο στόχο την αύξηση των κερδών των αμερικανικών «πολυεθνικών» και των αφεντικών τους.       
  
  
  
  
  
  ·