Μετά τη μαύρη πρώτη δεκαετία του αιώνα, τα τελευταία 2 χρόνια η μουσική βιομηχανία φαίνεται ότι άρχισε να ξαναχαμογελά ή τουλάχιστον έτσι θέλει να δείχνει. Ο Plácido Domingo, chairman της International Federation of Phonograph Industry (IFRI), του επίσημου οργάνου της μουσικής βιομηχανίας σε όλο τον κόσμο, φαίνεται να προσπαθεί να πανηγυρίσει την προσαρμογή της βιομηχανίας στην ψηφιακή εποχή και κηρύττει την πρωτοκαθεδρία του copywright:
Copyright provides the basis of the modern digital music marketplace
Που πάει λοιπόν το πράμα;Για να δούμε τα νούμερα σε πρώτη φάση. Από το 2000 (όπου και το ιστορικό μέγιστο), τα έσοδα μειώνονταν συνεχώς μέχρι και το 2011 (μέσος ρυθμός μείωσης 8%), όπου και έφτασαν να είναι λιγότερα από τα μισά (Εικόνα).
Το 2012 φάνηκε να αλλάζει το πρόσημο, κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε και το 2013 λόγω της σημαντικής μείωσης (16.7%) των πωλήσεων στην Ιαπωνία (2η μεγαλύτερη αγορά).
H κατάρρευση αποδόθηκε κυρίως στο filesharing (η πρώτη file-sharing service (Napster) εμφανίστηκε στην ιστορία το 1999 και όπως φαίνεται από την εικόνα ακολούθησε ο όλεθρος.)
Αλλά πιο εμπεριστατωμένες έρευνες υπέδειξαν ότι το file-sharing δεν είναι και τόσο πολύ υπεύθυνο για την κατάρρευση. Δείχνει μάλλον να βοηθάει στις πωλήσεις ψηφιακής μουσικής (βλέπε Πίνακα και Πηγές για τις μελέτες)
Αυτό που κατέρρευσε είναι η αγορά των CDs που ακόμη αποτελεί το βαρύ πυροβολικό της βιομηχανίας (Εικόνα)
Μια καλή μέθοδος που μπορεί να μας πεί αν το filesharing σε συνδυασμό με την οικονομική ύφεση ήταν η αιτία αυτής της δραματικής πτώσης είναι να δούμε την ιστορία.
Το CD εισήλθε στην αγορά το 1982. Τα χρόνια που είχαν προηγηθεί 1977-1980 σε όλες τις χώρες καταγράφηκε μείωση των πωλήσεων η οποία αποδόθηκε στην 2η πετρελαϊκή κρίση και στα παρεπόμενα της (μείωση αγορών, δανεισμός δίσκων από φίλους και εγγραφή κασετών κλπ) (Εικόνα)
Από τότε υπήρχαν ορισμένοι παρατηρητές που δεν ήταν ικανοποιημένοι από την εξήγηση αυτή και διέβλεπαν ότι οι δίσκοι (LPs) είχαν φτάσει το σημείο κορεσμού τους ως μέσο διακίνησης, πώλησης και αγοράς της μουσικής πληροφορίας. Αν δούμε την εξέλιξη των πωλήσεων των διαφόρων formats (Εικόνα) φτιάχνουμε μια ιστορία.
Από το 1973 έως το 1981 κυριαρχούν τα LPs με μερίδιο > 50%
Το 1993 η κασέτα πιάνει το LP και ως το 1993 όπου ισοφαρίζεται από το CD και το οποίο κυριαρχεί ως το 2007. Τη σκυτάλη παίρνει το single.
Οι τάσεις είναι προφανείς με σημεία κορεσμού:
1980-LP
1990-MC
2000-CD
2015-single???
Αν το 2015 είναι το σημείο κορεσμού για το single, αυτό που φαίνεται να ακολουθεί είναι το streaming (Να σημειωθεί ότι πέραν του streaming, το μόνο format που βρίσκεται σε σχετική άνοδο είναι το βινύλιο (LPs) (32% από 4.55 εκατ κομμάτια το 2012 σε 6 εκατ το 2013). Φυσικά δεν περιμένει κανείς η βιομηχανία να βασιστεί σε αναβίωση του βινυλίου, αλλά είναι ένα καλό μερίδιο αγοράς των λιγότερο ή περισσότερο ιδιόρρυθμων ακροατών/καταναλωτών).
Έτσι, ανεξάρτητα από το αν το μήνυμα υπάρχει απομονωμένο και ανεξάρτητο από το μέσο, από το αν μέσο και μήνυμα υπάρχουν σε διαλεκτική σχέση, από το αν το μέσο είναι μήνυμα ή από το αν η μέθοδος μετάδοσης/διανομής υπερβαίνει και μήνυμα και μέσο, ένα είναι σίγουρο (που λέει και το καλόπαιδο του Forbes)
“While people don’t need music to live, they need it all the same.”
Όλη η παρέα του Forbes και των ομοίων ελπίζει στην παλιά υπέροχη κερδοφορία, ξορκίζοντας το γνωστό διάβολο
Πηγές
Ups and downs. Economic and cultural effectsof file sharing on music, film and games. TNO-rapport 2009
The Impact of Music Downloads and P2P File-Sharing on thePurchase of Music: A Study for Industry Canada
The Effect of FileSharing on Record Sales: An Empirical Analysis.
Digital Music Consumption on the Internet:Evidence fromClickstream Data
