Συμπεράσματα από το Μουντιάλ

του Μαν. Βαρδή

 

1ο Συμπέρασμα. Όσο και να εμπορευματοποιηθεί το ποδόσφαιρο, δεν θα σταματήσει να είναι ένα φαινόμενο πολέμου. Τι θέλω να πω; Σε πείσμα όλων των δήθεν πολιτισμένων, φιλο- ευρωπαϊστών, η αντίδραση του Τόμας Μίλερ δείχνει ποιό είναι το αληθινό διακύβευμα του αγώνα. Συγχαίρω τους Γερμανούς, όπως και τους κατά καιρούς αποικιοκράτες, διότι με σαφήνεια και παρρησία εκφράζουν αυτό που πάντα τους απασχολεί- πέραν από τα γλυκανάλατα ευ αγωνίζεσθαι, όχι στον ρατσισμό, πολυπολιτισμικά κ.α.

2ο Συμπέρασμα. Ο Μέσι δεν είναι Μαραντόνα. Είναι διαφορετικός. Ο Μέσι είναι διανοούμενος της μπάλας. Ένα ανθρώπινο κομπιούτερ που βλέπει χώρους και μοιράζει πάσες. Ο Μαραντόνα ήταν, πέρα από τρελάρας, ένας τσαμπουκάς της αλάνας. Με έντονο βουλητικό. Όλοι έχουν αναλύσει το γκολ με το χέρι, κανείς όμως δεν έχει δει σ' αυτήν την "αν- ηθικότητα" τη δήλωση μίας έντονης βούλησης να πετύχει, σε πείσμα και πάρα τους νόμους και τους κανόνες. Ήταν ένας νιτσεϊκός της αλάνας και της φτώχειας. Ο Μέσι δεν είναι έτσι. Και γι' αυτό δεν έχει τον τσαμπουκά να πάρει πάνω του ένα παιχνίδι. Αυτός μόνος του. Ο Μέσι ως διανοούμενος της μπάλας είναι επιτελικός. Αυτό σημαίνει ότι όταν έλθει η στιγμή ένα έθνος ολόκληρο να περιμένει απ' αυτόν την σωτηρία του (ίσως και άλλα πολλά έθνη...), αυτός θα συνθλιβεί από το βάρος της ευθύνης. Και θα κάνει εμετό. Οι διανοούμενοι δεν αντέχουν τις επικές συγκρούσεις. Ανήκουν στον κόσμο της στρατηγικής, και όχι στον κόσμο του Ομήρου. Από την άλλη, βέβαια, οι "Αχιλλείς", τύπου Μαραντόνα, εύκολα και νομοτελειακά όταν φύγει η υπέρτατη στιγμή, αυτοκτονούν μέσα στο ο,τιδήποτε. Είναι αυτοκαταστροφικοί. Διότι έχουν μάθει να ζουν με πάθος.

3ο Συμπέρασμα. Και οι Γερμανοί; Είναι μεθοδικοί, ακούραστοι και σου βγάζουν το λάδι, όπως οι Ρωμαίοι της Αυτοκρατορίας. Θα επιτίθενται και θα επιτίθενται, μέχρι να σου βρουν το λάθος. Την αδύνατη στιγμή. Θαυμάζεις το κουράγιο του σύγχρονου Ρωμαίου λεγεωνάριου. Μέχρι εκεί. Τα υπόλοιπα σε τέσσερα χρόνια.

πηγή:  democracycrisis.com