Some lessons for Alexis

 Στο 4:09…

«Εκεί, την κρίση του χρέους την αντιμετώπισαν με Κεϋνσιανές πολιτικές. Δηλαδή, με πολιτικές τόνωσης της ζήτησης, αυτά τα απλά πράματα που λέμε εδώ εμείς, ότι θα δώσουμε τα ελάχιστα που πρέπει να δώσουμε στους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους,  κι εδώ μας λένε ότι είμαστε λαϊκιστές. Έτσι αντιμετώπισαν την κρίση εκεί και δεν έχουν εκατομμύρια στους δρόμους να πεινάν. Έτσι αντιμετώπισαν την κρίση εκεί….»

Κι όμως με την εφαρμογή των αυτονόητων, εκεί, είχανε:

·         Αύξηση του ποσοστού φτώχειας από 12,3% το 2006 σε 15,1% το 2010.

·         15% για το 2011, ή 46,2 εκατομ.

·         Αύξηση του δείκτη ανισότητας (Gini Index)  κατά 1,6% από το 2010 στο 2011.

·         Η αύξηση της ανισότητας οφείλεται στην μετατόπιση των κερδών στο άνω μέρος του εισοδηματικού φάσματος και σε μείωση των κερδών της αγαπημένης μας μεσαίας τάξης (αύξηση κατά 4,9% των κερδών για το 5% των πλουσίων και μείωση κατά 1-1,9% για τους μεσαίους). 

·         Το ποσοστό των ακραία φτωχών (με εισόδημα κάτω από 8000 Ευρώ) στο 6,6% του πληθυσμού

 

και, ναι, η ανάκαμψη ήρθε: “We’re seeing a very slow recovery, with increases in poverty among workers due to more new jobs which are low-wage,”

Πηγές: Lenin  Reloaded, Bloomberg Businessweek, United States Census Bureau, huffingtonpost